Πρόεδρος

Συνέντευξη της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρας Μπακογιάννη, στο in.gr και στον Απόστολο Ρουμπάνη.

Kυρία Μπακογιάννη, να ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα: πιστεύετε ότι χρειαζόταν να γίνουν πρόωρες εκλογές;

Πιστεύω ότι οι πολίτες πρέπει να εκφράσουν τη θέση τους. Πρέπει να αποτυπώσουν τη δική τους βούληση. Αυτό είναι βασικός κανόνας της Δημοκρατίας. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν παραδείγματα στην ιστορίας μας, που εκλογές έφεραν καταστροφή, όπως πχ το 1920. Ξέρετε, η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, θα μπορούσε να είχε παράξει σημαντικό μετρήσιμο έργο στην καθημερινότητα, πέραν της υπογραφής της δανειακής σύμβασης και της διευθέτησης των νομικών διαδικασιών για το PSI, εάν δεν ήταν θύμα των μικροκομματικών τακτικισμών των δύο αδιόρθωτων, Βενιζέλου και Σαμαρά.

Οι άνθρωποι όμως, λειτούργησαν με γνώμονα τις εκλογές και όχι το μέλλον της χώρας. Αποτέλεσμα: Να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία ήταν αυτονόητη ανάγκη. Ωστόσο, το σημαντικό είναι οι πολίτες να κρίνουν και να αποφασίσουν, γνωρίζοντας τι λέει καθένας μας. Δυστυχώς, η σημερινή εικόνα που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό είναι εξοργιστική. Από τη μία οι αμετανόητοι κκ. Βενιζέλος και Σαμαράς, συνεχίζουν την ίδια αδιόρθωτη τακτική, λες και ξέχασαν που βρίσκεται η χώρα και τι έλεγαν πριν μια εβδομάδα. Έχουν μπει στη λογική του «δώσε και μένα μπάρμπα».

Τάζουν τα πάντα στους πάντες και μοιράζουν παροχές, χωρίς να λένε πως θα εξασφαλίσουν τη δημοσιονομική ισορροπία. Από την άλλη 7 κόμματα που λένε πράγματα εξοργιστικά, στέλνοντας μας στην καταστροφή. Βιώνουμε έναν επικίνδυνο εκλογικό παροξυσμό. Και επειδή δε μασάω τα λόγια μου το λέω ανοικτά: Θέτουν σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και το μέλλον της νέας γενιάς.

Οι πολίτες σε αρκετές περιπτώσεις υποδέχθηκαν με σκεπτικισμό τα ψηφοδέλτια των κομμάτων: τα πρόσωπα είναι σχεδόν ίδια, ενώ δεν απουσιάζουν και οι γνωστές περιπτώσεις «οικογενειοκρατίας». Μήπως τελικά οι «άριστοι», οι αξιόλογοι και οι ικανοί έχουν φύγει;

Για αυτό να ρωτήσετε εκείνους που μιλούσαν για «άριστους και όχι αρεστούς», ενώ έστησαν και μια ολόκληρη καμπάνια πάνω στην καταπολέμηση της οικογενειοκρατίας και των τζακιών, ξεχνώντας τη δική τους καταγωγή και σήμερα εξαργυρώνουν τη στήριξη που έλαβαν, γεμίζοντας τα ψηφοδέλτια με συγγενείς. Αλλά στην ουσία του ερωτήματος σας. Όχι, διαφωνώ, δεν έχουν φύγει οι ικανοί. Δεν τα έχουν παρατήσει. Τώρα περισσότερο από ποτέ, ενεργοποιούνται οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.

Λαμβάνουν μέρος και επιζητούν ανατροπές σε καθιερωμένες αντιλήψεις που εξέθρεψαν και συντήρησαν αυτό το κράτος τερατούργημα σήμερα. Αυτούς τους ανθρώπους όμως, δε θα τους συναντήσετε στα ψηφοδέλτια των παλιών κομμάτων, δε θα τους βρείτε να φιγουράρουν στις λίστες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά ούτε στους υπόλοιπους που κάθονται πάνω στο θυμό του έλληνα, πουλώντας πατριωτισμό ή καλλιεργώντας το όραμα του τρίτου γύρου του σοσιαλισμού. Δεν εκφράζονται από αυτές τις οπισθοδρομικές θεωρήσεις και τις λαϊκιστικές προσεγγίσεις εκείνοι που στηρίζονται σε δικές τους δυνάμεις.

Ρίξτε, μια ματιά όμως στα άτομα που έχουν ενταχθεί στη Δημοκρατική Συμμαχία. 80% νέοι στην πολιτική άνθρωποι. Επιστήμονες, επιχειρηματίες, υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα και αγρότες. Νέοι άνθρωποι που με τη συμμετοχή τους, διαμορφώνουν μια άλλη νοοτροπία για την πολιτική, που βασίζεται στην αγνή πρόθεση και στη θέληση για μετουσίωση της οργής που υπάρχει σήμερα, δίκαια, σε μια ανεξάντλητη δημιουργία.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Δημοκρατική Συμμαχία θα μπει στη Βουλή. Εσείς είστε υπέρ των συνεργασιών. Υπάρχουν όμως περιθώρια; Και πώς μπορείτε να συνεργαστείτε με τους «αδιόρθωτους», όπως τους χαρακτηρίζετε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ;

Η Δημοκρατική Συμμαχία, θα μπει στη βουλή και μάλιστα με ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αναμένουν κάποιοι. Θα θυμάστε πως, από την αρχή, μιλήσαμε πρώτοι για την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση. Τι ακούσαμε τότε; Τα χίλια μύρια όσα. Σήμερα, έρχονται όλοι στη θέση μας. Ακούστε, η Ελλάδα πρέπει και επιβάλλεται να αποκτήσει κουλτούρα συνεργασιών, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη.

Αποδείχθηκε νομίζω ξεκάθαρα, πως κανένα κόμμα από μόνο του, δεν έχει το θάρρος, το πολιτικό, να πάρει μεγάλες αποφάσεις. Τα δύο κόμματα και οι αδιόρθωτοι αρχηγοί τους, πάμπολλες φορές μας απέδειξαν πως δεν αγαπούν τις αποφάσεις. Για αυτό και δεν προχώρησε τίποτα. Ούτε, μεταρρυθμίσεις, ούτε αλλαγές, ούτε κινήσεις για το δομικό περιορισμό του κράτους. Εδώ, δεν έγινε μια αποκρατικοποίηση 2,5 ολόκληρα χρόνια γιατί έτρεμαν τον κάθε κ. Φωτόπουλο.

Εμείς, θα συνεργαστούμε, έχουμε υποχρέωση να το κάνουμε, γιατί ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, που είναι εξαρτημένοι από τους κομματικούς στρατούς τους, είμαστε η δύναμη, ο πόλος ο μεταρρυθμιστικός εκείνος που θα διασφαλίσει την υλοποίηση αυτών των πολιτικών που φοβούνται.

Θέτουμε προϋποθέσεις όμως βασικές που στηρίζονται στην σύγκλιση την προγραμματική. Βαθύτερες και ταχύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μείωση του κόστους λειτουργίας του πολιτικού συστήματος κατά 50%, διασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Υπό αυτό το πρίσμα θα αποτελέσουμε ισχυρό εταίρο σε μια κυβερνητική συνεργασία.

Σε περίπτωση που μείνετε εκτός Βουλής, θα συνεχίσετε με τη ΔΗΣΥ; Θα μπορούσε ενδεχομένως να δημιουργηθεί ένα ενιαίο κόμμα φιλελεύθερων;

Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση η Δημοκρατική Συμμαχία, να μείνει εκτός Βουλής. Να το θυμάστε αυτό. Και στη Βουλή θα μπούμε και καταλυτικό ρόλο για την υλοποίηση και εφαρμογή πολιτικών μεταρρυθμίσεων θα έχουμε την αυριανή μέρα.

Αυτό που πρέπει όμως, να σας πω, άσχετα από τις εξελίξεις, είναι πως εμείς δεν είμαστε μια δύναμη διαμαρτυρίας, δεν είμαστε σαν τα άλλα κόμματα που δημιουργήθηκαν και αποτελούν προϊόντα της κρίσης και μιας χρήσης.

Είμαστε δύναμη διακυβέρνησης και εκσυγχρονισμού. Θα ήταν ευχής έργον προεκλογικά να έχει υπάρξει μια συνένωση των φιλελεύθερων και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Για διάφορους λόγους δεν επετεύχθη προεκλογικά. Όπως και να έχει η συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου υπευθυνότητας και ρεαλισμού αποτελεί πιο πολύ από ποτέ, αδήριτη ανάγκη και ελπίζω και εύχομαι να γίνει κάποια στιγμή.

Ακούσαμε πρόσφατα τον κ. Σαμαρά να μιλά για ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα και των αστικών συγκοινωνιών, και αρκετοί θυμηθήκαμε την αντίστοιχη κίνηση επί πρωθυπουργίας Κ.Μητσοτάκη με τις Σ.ΕΠ. Βλέπετε τη ΝΔ να «επιστρέφει» στην οικονομική πολιτική εκείνης της περιόδου;

Μα συγγνώμη αλλά εδώ βλέπουμε ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας να λέει σήμερα, είχε δίκιο ο Μητσοτάκης. Γιατί αναγνωρίζουν πως η κυβέρνηση εκείνης της περιόδου ήταν η μόνη κυβέρνηση που προσπάθησε ειλικρινά να νοικοκυρέψει το κράτος και για όσο της το επέτρεψαν οι διάφοροι, το κατάφερε. Είναι η μόνη κυβέρνηση που κατάφερε να πετύχει δύο συνεχείς προϋπολογισμούς με πρωτογενή πλεονάσματα, αυτό που προσπαθούμε δηλαδή να πετύχουμε σήμερα. Προσπάθησε τότε να ιδιωτικοποιήσει τις αστικές συγκοινωνίες και επαναστάτησαν όλοι οι βολεμένοι, σήμερα όλοι λένε, τα ΚΤΕΛ δουλεύουν μια χαρά, τα μπλε λεωφορεία όχι.

Αν είχε ιδιωτικοποιήσει τον ΟΣΕ τότε, δε θα χρειαζόταν να πληρώνουμε 2,5 εκατ. ευρώ έλλειμμα για να παίρνουν οι μηχανοδηγοί επίδομα γιατί βγήκαν από τα όρια της Αθήνας. Μα με συγχωρείτε, οδηγός τρένου είναι εκτός Αθήνας θα βγει, δουλειά του είναι αυτή. Την ίδια ώρα όμως για να πληρώνουμε τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, κόβουν μισθούς και συντάξεις, βάζουν φόρους και εξαντλούν κάθε υγιή παραγωγική δραστηριότητα.

Αν είχε αφεθεί λοιπόν, ο Μητσοτάκης να κάνει τότε αυτό που έπρεπε και δεν είχε πέσει η κυβέρνηση του από τον κ. Σαμαρά και τον κ. Συμπιλίδη, που πρόσφατα προσπάθησε να τον βάλει και μέσα στο κόμμα ο κ. Σαμαράς, προκαλώντας τη συλλογική μνήμη της κεντροδεξιάς και τον απέσυρε κακήν κακώς από την αντίδραση του κόσμου, σήμερα η Ελλάδα δε θα χρειαζόταν να είναι εδώ που βρίσκεται.

Και γι αυτό, εφόσον τώρα ως μετά Χριστό προφήτης, έρχεται ο κ. Σαμαράς και υιοθετεί αυτά που κατηγορούσε και για τα οποία έριξε την κυβέρνηση του 47%, οφείλει έστω και αργά να ζητήσει μια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, που με την τότε κίνηση του καταδίκασε την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση.

Ψηφίσατε τα Μνημόνια με κόστος πολιτικό, χωρίς αμφιβολία. Πιστεύετε ότι μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση; Με λίγα λόγια, φταίμε εμείς που δεν τα εφαρμόζουμε και όχι η συνταγή;

Ακούστε, η τρόικα και οι εταίροι μας γενικότερα θέτουν στόχους. Τις πολιτικές επίτευξης των στόχων τις εφαρμόζει σε μεγάλο βαθμό η ελληνική πλευρά. Υπάρχουν δύο επιλογές όταν είσαι χρεωμένος. Η μία λογική, είναι να περιορίσεις τις δαπάνες σου να κόψεις κοινώς τα έξοδα σου και να κοιτάξεις πως θα ισορροπήσεις τα έσοδα σου με τα έξοδα σου.

Η άλλη λογική, αυτή που ακολούθησαν αρχικά το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια ως συγκυβερνών και ο κ. Σαμαράς, είναι να σταματήσεις να τρως -πράγμα που θα σε οδηγήσει σε ασιτία και βέβαιο θάνατο- για να εξακολουθείς να αγοράζεις ακριβά παπούτσια. Αυτό έκαναν οι δύο αδιόρθωτοι. Αντί να προχωρήσουν γενναίες πολιτικές μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, μετατοπίζοντας το βάρος των εσόδων από τους φόρους στη μείωση των δαπανών, όπως τους είχαμε προτείνει εμείς, εκείνοι επέλεξαν να βάλουν νέους άδικους φόρους, χαράτσια, να μειώσουν μισθούς και συντάξεις και εν τέλει να γεμίσουν την κοινωνία με άνεργους που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο.

Θα το φωνάζω με όση δύναμη έχω. Για να προστατέψουν τους κομματικούς τους στρατούς, για να μην πειράξουν τις σπατάλες του κράτους με τις ρυθμίσεις στα χρέη των κομμάτων τους και τις προκλητικές επιχορηγήσεις που πήραν, με τις επιδοτήσεις στα συνδικαλιστικά σωματεία και τα ταξίδια αναψυχής της ΓΕΝΟΠ σε resort στο εξωτερικό, εξαθλίωσαν την κοινωνία. Είναι απαράδεκτοι γι αυτό το πράγμα.

Αν το καλοκαίρι έρθει νέο πακέτο μέτρων με τις γνωστές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, θα τις στηρίξετε;

Μα γι αυτό το λόγο πρέπει να είναι η Δημοκρατική Συμμαχία στη Βουλή και στην κυβέρνηση ως ισχυρός εταίρος. Ο ρόλος μας θα είναι καταλυτικός, ως προς την υλοποίηση όλων αυτών που δεν έγιναν μέχρι σήμερα και απαιτούνται να γίνουν προκειμένου να αποφύγουμε κάθε νέο μέτρο που θα πλήξει τους πολίτες και την κοινωνία. Ακούστε να δείτε, εμείς θα συμμετάσχουμε σε μια συνεργασία κάτω από όρους απαράβατους.

Βαθύτερες και ταχύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποίηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας του κράτους, τέλος τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ που πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Μείωση της φορολογίας για όλους και άρση των αντικινήτρων που λειτουργούν εις βάρος της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, προκειμένου να δημιουργηθεί ευνοϊκό περιβάλλον για νέες επενδύσεις που θα δώσουν ρυθμούς ανάπτυξης και κυρίως, θέσεις δουλειάς για τους ανέργους μας. Αυτά είναι απαραίτητα για να μειωθούν τα ελλείμματα και να βγούμε από την ύφεση. Κι αυτά που σας λέω δεν είναι ευχολόγια, εμείς τα διαπραγματευθήκαμε με τους εταίρους και τους πείσαμε, υιοθετώντας οι ευρωπαίοι φιλελεύθεροι, το σχέδιο μας «Ελλάδα 2020».

Θέλει όμως συγκρούσεις για να γίνουν, που οι δύο αδιόρθωτοι έδειξαν πως είναι πολύ λίγοι για να κάνουν μόνοι τους. Αυτό τα βρίσκουν μια χαρά, για να πάρουν κρατικές επιχορηγήσεις, τα χάνουν όταν πρέπει να κατεβάσουν το δάχτυλο του Φωτόπουλου και να βάλουν στη θέση του τον κάθε 'φίλο Θύμιο'. Τώρα θα μου πείτε και η τρόικα γιατί δεν τους πίεσε να γίνουν; Σωστά. Έχει τρομερή ευθύνη που επέτρεψε να ακολουθηθεί αυτή φρικτή κρατικίστικη πολιτική.

Ακούμε προεκλογικά όλους τους πολιτικούς να βρίσκουν εξαιρετικούς τρόπους εξοικονόμησης δημοσίων δαπανών. Οι σπατάλες, τα επιδόματα μαϊμού, οι δημόσιες υπηρεσίες που θα στεγαστούν σε κρατικά ακίνητα κλπ. Μετεκλογικά όλα αυτά λησμονούνται και καταλήγουμε στις ίδιες περικοπές. Ανικανότητα ή πολιτικό κόστος;

Φυσικά και τα δύο. Ανικανότητα γιατί για να γίνουν αυτά χρειάζεται μια άλλη νοοτροπία, τη νοοτροπία δηλαδή που αντιλαμβάνεται πρώτα το πρόβλημα και στη συνέχεια το λύνει. Εδώ περνούμε τη μεγαλύτερη κρίση που έχει περάσει ποτέ η ελληνική κοινωνία από τη μεταπολίτευση και μετά και ακόμα και τώρα κάποιοι δείχνουν πως δεν έχουν καταλάβει τίποτα απολύτως. Μάλιστα μια εβδομάδα, πριν τις εκλογές οι δύο αδιόρθωτοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν αρχίσει και δίνουν αβέρτα σε όλους ότι ζητούν χωρίς όμως να αποδεικνύουν από πού και με ποιο τρόπο θα καλύψουν δημοσιονομικά αυτά που προτείνουν. Αυτό λοιπόν, είναι θέμα νοοτροπίας, είναι η αντίληψη του «τάζω για να πάρω», επιζήμια και επικίνδυνη στις μέρες μας.

Από την άλλη είναι θέμα κόστους, όπως σας είπα και πριν για να κάνεις πολιτικές ουσίας, πολιτικές δηλαδή μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού δηλαδή, χρειάζεται να ξεκινήσεις συγκρουόμενος με αυτούς που συνδιοικούν το κράτος, συντεχνίες, συνδικαλιστές, δυναμικές μειοψηφίες κτλ. Ε, όλοι αυτοί είναι δημιουργήματα αυτών των κομμάτων, είναι τα σπλάχνα τους που λέμε. Γιατί αν κάνεις δομικές αλλαγές, θα κάνεις αποκρατικοποιήσεις, θα κάνεις μείωση του κράτους, θα κάνεις άρση των αντικινήτρων.

Όλα αυτά λοιπόν, είναι συνυφασμένα με το πελατειακό κράτος και την εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των συντεχνιών. Πείτε μου πχ γιατί δε μιλά κανείς για τα δικαιώματα που ΔΕΝ έχουν οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα και αυτοί πληρώνουν δυσανάλογα το μάρμαρο; Γιατί πολύ απλά κανείς δεν τους εκπροσωπεί. Εμείς λοιπόν, στη Δημοκρατική Συμμαχία, για αυτούς μιλάμε και αυτούς εκπροσωπούμε.

Γίνεται πολύς λόγος για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο, τους πολιτικούς που δεν λογοδότησαν. Η επόμενη Βουλή είναι αναθεωρητική. Θα λέγατε «ναι» στην κατάργηση της ασυλίας και του νόμου περί ευθύνης υπουργών;

Για όνομα του Θεού, εμείς το έχουμε ως βασική προϋπόθεση αυτό στο πρόγραμμα μας. Το αποδείξαμε ψηφίζοντας υπέρ της άρσης της ασυλίας των δικών μας βουλευτών, του κ. Αυγενάκη και του κ. Μαρκογιαννάκη. Ο βουλευτής πρέπει να αντιμετωπίζεται από το νόμο όπως αντιμετωπίζεται ο κάθε πολίτης. Από εκεί και πέρα, σχετικά με το νόμο περί ευθύνης υπουργών, έχω τη συνείδηση μου καθαρή γιατί είχα καταψηφίσει το συγκεκριμένο άρθρο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν με είχε διαγράψει ο Καραμανλής τότε.

Απλά, αυτό πρέπει να γίνει γιατί με το συγκεκριμένο νόμο, καθαρός να είσαι, τίποτα να μην έχεις κάνει δεν έχεις το δικαίωμα να πεις, δικάστε με βρε παιδιά, να αποδείξω και κουβαλάς για μια ζωή κάτι για το οποίο δεν έχει ευθύνη αφενός, σου παραγράφει οποιαδήποτε ευθύνη έχεις από την άλλη. Αυτά όμως είναι πράγματα που αυξάνουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και πολιτικού, και όταν γίνεται αυτό η κοινωνία οδηγείται σε ακραίες επιλογές που συνήθως εκμεταλλεύονται αυτό το κενό.

Όταν δε παράλληλα, ψηφίζονται και τροπολογίες που χαρίζουν 250 εκατ. ευρώ, τα δάνεια των κομμάτων, ενώ δεν ρυθμίζονται τα δάνεια των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, δίνοντας το χειρότερο μήνυμα στους πολίτες τότε το πολιτικό σύστημα της χώρας οφείλει να κάνει αλλαγές. Αυτό λέμε κι εμείς.

Έχετε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών σε κρίσιμο για τα εθνικά και ευρωπαϊκά θέματα διάστημα. Ζήσατε επίσης χρόνια στη Γαλλία. Στην Ελλάδα εκφράζονται απόψεις για συμμαχία του Νότου, ενώ παράλληλα καλλιεργείται και μια προσδοκία αλλαγής, λόγω Φρανσουά Ολάντ. Πόσο κοντά ή μακριά από την πραγματικότητα είναι αυτές οι προσεγγίσεις;

Ακούστε, αυτή τη στιγμή η Ευρώπη αλλάζει. Υπάρχει μια γενικότερη τάση για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της Ευρώπης και των κρατών μελών της. Εμένα, ο πρόεδρος Σαρκοζί είναι φίλος μου, γνωρίζετε ότι έχουμε μια προσωπική φιλία, που έρχεται από τα χρόνια που ήμουν υπουργός εξωτερικών, όμως σήμερα ο κ. Ολάντ, έχει δίκιο.

Πρέπει να αλλάξει η πορεία της Ευρώπης και κυρίως, να γίνει πιο πολιτική η ένωση. Δε μπορεί να είναι η ένωση των λαών αποκλειστικά αντικείμενο οικονομικών συμφωνιών. Χρειάζεται να γίνουμε πιο πολιτικοί, δηλαδή να αποκτήσουμε ισχυρότερους δεσμούς αλληλεγγύης και συνεργασίας.

Σε όλους τους τομείς, από τα οικονομικά φυσικά μέχρι και το θέμα της κοινής πολιτικής στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, που είναι και θέμα που αργά η γρήγορα αν δεν αντιμετωπισθεί ενιαία σήμερα, θα πλήξει όλη την Ευρώπη αύριο.

Ήσασταν δήμαρχος Αθηναίων σε μια εντελώς διαφορετική Αθήνα από τη σημερινή. Υπάρχει τρόπος να ξαναγίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη;

Υπηρέτησα αυτήν την πόλη ως Δήμαρχος στην πιο όμορφη εποχή της, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Είχαμε, δουλέψει τότε πολύ σκληρά και είχαμε κάνει έργα σημαντικά όπως οι αναπλάσεις στον Ελαιώνα, στο Βοτανικό και αλλού. Τότε θυμάμαι πολύ καλά, πως οι υποβαθμισμένες περιοχές μετατράπηκαν σε γειτονιές με ζωή, φως. Σήμερα, η κατάσταση είναι απογοητευτική. Ανασφάλεια, φόβος και οργή, δίκαια οργή από όλους.

Ξέρετε, πως το Κράτος χάνει 9 δισ. ευρώ το χρόνο από το παραεμπόριο; Οι επιχειρήσεις κλείνουν γιατί απ έξω κάνουν πάρτι διάφοροι που πουλούν την πραμάτεια τους «αέρα πατέρα» χωρίς καμία απόδειξη; Αυτό πρέπει να αλλάξει όμως. Η Αθήνα πρέπει να βρεί πάλι τον εαυτό της, οι Αθηναίοι να νιώσουν ασφάλεια και ηρεμία στην πόλη τους.

Η αγορά των Αθηνών να αποκατασταθεί και να πάρει εμπρός και πάλι η παραγωγική δραστηριότητα στο κέντρο της Αθήνας. Και επειδή, αυτή η πόλη είναι η πόλη μου, και έχω πονέσει για αυτήν και δουλέψει πολύ όσο περνά από το χέρι μου θα κάνω τα πάντα για να βρει και πάλι το φως της.

Ο κόσμος ακούει με μεγάλη δυσπιστία τις εξαγγελίες, ιδιαίτερα οι κάτοικοι περιοχών όπως τα Πατήσια, η Κυψέλη κλπ. Πώς μπορεί να πείσει κανείς αυτούς τους ανθρώπους ότι μπορεί η εικόνα να αλλάξει; Και πώς θα γυρίσουν και άλλοι στο Κέντρο;

Δικαιολογημένα συμβαίνει αυτό. Δικαιολογημένη είναι η δυσπιστία των πολιτών και ο φόβος τους. Όμως από εκεί και πέρα μέχρι να φθάσουμε στο σημείο η εγκατάλειψη και η ανικανότητα του συνόλου του πολιτικού συστήματος και της Πολιτείας, να δίνει πάτημα σε διάφορους οπαδούς του φασισμού και του Χίτλερ, σε συμμορίες, να επιχειρούν να αποκαταστήσουν το ρόλο της αστυνομίας και της πολιτείας είναι τρομακτικό. Οι Έλληνες έχουν περάσει πολλά και από την ιστορία γνωρίζουν που οδηγούν τέτοιες πρακτικές. Η δημόσια τάξη, η ασφάλεια είναι θέματα της Πολιτείας και όχι κάθε ομάδας που λειτουργεί ως ομάδα πολιτοφυλακής.

Το βασικό πρόβλημα, η λαθρομετανάστευση πρέπει να αντιμετωπιστεί με οργανωμένο σχεδιασμό. Εμείς, είπαμε: διακήρυξη της μη εισδοχής νέων μεταναστών, απέλαση όλων των παράνομών, δημιουργία κέντρων προσωρινής εισδοχής -μακριά όμως από τις προεκλογικές κοκορομαχίες των κ.κ. Βορίδη και Χρυσοχοϊδη- και συμφωνία για δημιουργία -με λεφτά από την ΕΕ- κέντρων στην Τουρκία ώστε να γυρίζουν εκεί όσοι συλλαμβάνονται να περνούν τα σύνορα.

Το βασικό όμως είναι να δοθεί έμφαση στη σύναψη νέων συμφωνιών με τους ευρωπαίους εταίρους μας και στην χάραξη κοινής πολιτικής, όπως σας είπα νωρίτερα. Έτσι μόνο θα κερδίσουμε ξανά το στοίχημα του κέντρου, και οι πολίτες, οι Αθηναίοι θα είναι σίγουροι και περήφανοι ξανά για την πόλη μας.

Ποιο είναι το μήνυμά σας σε όσους θα ψηφίσουν με θυμό;

Κοιτάξτε, καταλαβαίνω απόλυτα τον κόσμο που βιώνει έντονα το θυμό και την οργή που νιώθει σήμερα. Είναι λογικό και αν θέλετε την άποψη μου, είναι εντελώς δικαιολογημένη αυτή η αντίδραση. Από εκεί και πέρα όμως, αυτός ο συσσωρευμένος θυμός πρέπει να μετατραπεί σε δημιουργία. Αυτή η οργή πρέπει να γίνει υγιής αντίδραση. Αλίμονο αν γίνει έκρηξη. Η έκρηξη, δε θα δώσει λύση στο πρόβλημα των ανέργων, δε θα βρει δουλειά στους ένα εκατομμύριο ανέργους. Ας μας πουν οι κύριοι αυτοί, η σύμπραξη των ΤσιπροΚαμένων, τι θα πουν στη μάνα εκείνη μετά που θα δει το παιδί της να χάνει κάθε προοπτική, κάθε όνειρο.

Αν οι πολίτες, επιλέξουν για να καταδικάσουν τους δύο αδιόρθωτους, να στηρίξουν εκείνους που επενδύουν στην οργή του, που εμπορεύονται χωρίς καμία ντροπή την ελπίδα του, προτείνοντας του πράγματα τρελά, θα στείλουν τη χώρα στην καταστροφή. Φανταστείτε μια Βουλή την επόμενη μέρα που από τη μία θα είναι οι δύο αδιόρθωτοι και αμετανόητοι αρχηγοί, που δεν έχουν το θάρρος και την τόλμη να υλοποιήσουν τις πολιτικές που χρειάζεται και από την άλλη επτά κόμματα που προτείνουν πράγματα τρελά, περί Ρώσων, Κινέζων και όλες αυτές τις ανοησίες. Βουλή κόλαση. Ποιος θα εμπιστευθεί μια χώρα των άκρων λοιπόν;

Ποιος θα έρθει να φέρει επενδύσεις εδώ; Κανείς. Κανείς απολύτως. Ακούστε, για να είμαστε ξεκάθαροι, αν θέλουν να είναι χρήσιμοι αυτοί οι κύριοι, ας πουν μόνο ένα πράγμα: Με ποιο τρόπο θα καλύψουν το πρωτογενές έλλειμμα που είναι 9 δισ. ευρώ; Ποιος θα το πληρώσει; Με τι τρόπο θα αγοράσουμε καύσιμα, φάρμακα και τρόφιμα, όταν το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι ελλειμματικό;

Δεν απαντούν όμως σε αυτά και χωρίς κανένα σεβασμό πουλούν ελπίδες και ψεύτικες λύσεις. Για αυτό λοιπόν, εμείς ζητάμε από τους πολίτες να κάνουν θετική επιλογή. Να ψηφίσουν θετικά, δηλαδή να στηρίξουν δυνάμεις που εγγυώνται τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και αποτελούν τον καταλυτικό ρόλο για την υλοποίηση των μεταρρυθμιστικών πολιτικών. Η Δημοκρατική Συμμαχία, είναι σήμερα αυτή η δύναμη.

Ο τρίτος μεταρρυθμιστικός πόλος που έχει ανάγκη ο τόπος. Για αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουν οι πολίτες, να λειτουργήσουν με το θυμικό. Να κρίνουν και να αποφασίσουν με γνώμονα το μέλλον των παιδιών μας.