Κίνημα

Άρθρο του ευρωβουλευτή Θόδωρου Σκυλακάκη στο protagon.gr .

Στις εκλογές αυτές κατεβαίνουν αυτόνομα τρία κόμματα που ανήκουν στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο, των οποίων οι εκλογικές προοπτικές βρίσκονται κατ' ελάχιστον μεταξύ του 4,5% και του 6%. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι τα προγράμματα των τριών σχηματισμών είναι ουσιαστικά πανομοιότυπα, δεν κατέστη δυνατόν να κατέβουν στις εκλογές ενωμένα, κάτι που στο σημερινό περιβάλλον θα άθροιζε πολύ ευρύτερες δυνάμεις και θα επηρέαζε καταλυτικά την πορεία της χώρας στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών.

Εμείς, ως Δημοκρατική Συμμαχία, κάναμε πολλές και διαδοχικές προτάσεις. Προτάσεις πολιτικά έντιμες και με σεβασμό στις ευαισθησίες της άλλης πλευράς. Εξάντλησα επίσης προσωπικά κάθε περιθώριο για να επιτευχθεί συνεργασία κάνοντας και δικές μου προτάσεις ακόμα πιο προχωρημένες. Αντιπροτάσεις που να δείχνουν διάθεση σύγκλισης δεν υπήρξαν. Τόσο έντονο ήταν αυτό που κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε από την άλλη πλευρά διάθεση για συνεργασία αυτή τη φορά. Αυτό ασφαλώς δεν προδικάζει το μέλλον και προσωπικά θα συνεχίσω, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, τις σχετικές προσπάθειες και μετά την Κυριακή. Το πρόβλημα όμως είναι ότι σε σχέση με την πορεία της χώρας αύριο, το τι θα κάνουμε όλοι εμείς στο μέλλον μικρή σημασία έχει.

Αν λείπει λόγω της πολυδιάσπασης από τη Βουλή μια έστω φιλελεύθερη φωνή, αν όλο αυτό το ποσοστό των Φιλελεύθερων πολιτών δεν έχει κοινοβουλευτική έκφραση και δεν μπορεί να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας ή στον έλεγχο της εξουσίας, τότε το μεταρρυθμιστικό μέτωπο θα αποτελείται μόνο από τα δύο -εξουθενωμένα και αναξιόπιστα από πλευράς πραγματικής βούλησης προώθησης των μεταρρυθμίσεων- κόμματα που σήμερα συγκυβερνούν. Το πιθανότερο αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, σε συνδυασμό με την αναμενόμενη τεράστια ενίσχυση της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς, θα είναι ολέθριο.

Ποιό από τα τρία κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές έχει μεγαλύτερη πιθανότητα εισόδου μπορεί ο καθένας να το κρίνει. Τόσο από τις δημοσκοπήσεις που είχαν δημοσιευτεί προ της απαγόρευσης, όσο και από τις πολύ σοβαρές αδυναμίες εκπροσώπησης των δύο νεώτερων (τουλάχιστον από πλευράς απόφασης συμμετοχής στις εκλογές), κομμάτων εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Είχα την ευκαιρία να περιοδεύσω στις τελευταίες 30 μέρες σε 24 νομούς της χώρας και το διαπίστωσα αυτό από πρώτο χέρι. Διότι καλώς ή κακώς η εκπροσώπηση των πολιτών στο ήμισυ περίπου της χώρας δεν μπορεί να γίνεται αποτελεσματικά από υποψηφίους που δεν έχουν προλάβει να συνδεθούν με τις τοπικές κοινωνίες και τα τοπικά προβλήματα.

Προσωπικά πάντοτε πίστευα ότι οι φιλελεύθερες ιδέες έχουν νόημα όχι ως τόσο ως φιλοσοφική ή ιδεολογική ενασχόληση, αλλά ως εφαρμογή στην πρακτική πολιτική. Γιατί σε τελική ανάλυση η πρακτική εφαρμογή των ιδεών δικαιώνει την πολιτική δράση. Κι αυτή δεν γίνεται αν δεν επηρεάσεις σοβαρά τα πολιτικά πράγματα. Αυτό συνεπάγεται συμβιβασμούς. Οι δικοί μου δεν στέφθηκαν πάντα από επιτυχία. Αυτό ισχύει προφανώς και για τους υπολοίπους (π.χ. η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ το 2004). Μπορώ πάντως να ισχυριστώ ότι προσπάθησα οι συμβιβασμοί να έχουν ρεαλιστική και χρήσιμη στόχευση. Αν π.χ. η φιλελεύθερη πτέρυγα της ΝΔ επικρατούσε το 2009, δεν θα υπήρχε ο αντιμνημονιακός-αντιευρωπαϊκός παροξυσμός που ακολούθησε και η πορεία της χώρας θα ήταν πολύ καλύτερη. Δυστυχώς ο χώρος της ΝΔ είχε ενδιαμέσως τόσο μετακινηθεί ώστε –σε συνδυασμό με τα δικά μας λάθη- αυτό δεν κατέστη εφικτό.

Σήμερα οι επιλογές δεν είναι όμως συνήθεις. Η χώρα βρίσκεται σε ακραία οριακό σημείο και οι πιθανότητες καταστροφικών εξελίξεων μετά τις εκλογές είναι ορατές. Εξελίξεις που θα αφορούν με πολύ πραγματικό τρόπο τη ζωή όλων μας. Συνεπώς είναι ζωτικής σημασίας η εκπροσώπηση ενός τουλάχιστον φιλελεύθερου σχηματισμού στην επόμενη Βουλή. Η Δημοκρατική Συμμαχία έχει κατά τη γνώμη μου τις μεγαλύτερες πιθανότητες και προτρέπω τους φιλελεύθερους πολίτες που συμμερίζονται αυτή την εκτίμηση να την ψηφίσουν την Κυριακή που έρχεται. Η ιστορία καθορίζεται από τα γεγονότα, όχι τις νομοτέλειες (είναι event specific που θα έλεγαν οι αγγλοσάξονες). Οι ευκαιρίες να διαμορφώσουμε τα μεγάλα γεγονότα είναι συνήθως μοναδικές και παρέρχονται ανεπιστρεπτί. Αυτό θα συμβεί και την επόμενη Κυριακή.