Εκπρόσωπος

Η συζήτηση μεταξύ Παπανδρέου και Στρος Καν στα τέλη του 2009 δείχνει ότι ο πρωθυπουργός αναζητούσε μια πολιτική δικαιολογία, για να αναιρέσει όχι μόνο το «λεφτά υπάρχουν», αλλά και όλα όσα έλεγε και έπραττε ως κόμμα για τριάντα χρόνια.

Όπως μετά τις εκλογές, δεν πήρε, έγκαιρά, τα αναγκαία μέτρα, έτσι και τώρα συνεχίζει να προκαλεί σύγχυση και στη κοινωνία, αλλά και στις αγορές.

Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα έβαζε τα λεφτά του σε μια χώρα, ο πρωθυπουργός της οποίας πολλές φορές έχει μιλήσει για την ανάγκη πώλησης επιχειρήσεων και δημόσιας περιουσίας, και μετά λέει ότι θα απαγορεύσει συνταγματικά τη πώλησης κρατικής περιουσίας.

Αυτό κάνει συνεχώς η κυβέρνηση. Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Στην υγεία, στις αστικές συγκοινωνίες, στα κλειστά επαγγέλματα , στις ΔΕΚΟ, στους ημιυπαίθριους.

Από την άλλη το κόμμα του κ Σαμαρά ταλαντεύεται μεταξύ άρνησης και διγλωσσίας.

Από τη μια είναι κατά του μνημονίου και από την άλλη λέει ότι «φυσικά για όσα έχουμε ήδη δανειστεί, θα σεβαστούμε πλήρως τους όρους που υπέγραψε η χώρα».

Στο εξωτερικό στηρίζει τις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά στην Ελλάδα καταψηφίζει μαζί με όλη την Αριστερά το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Είναι με το νόμο και τη τάξη, αλλά βρίσκει άλλοθι για αυτούς που προκαλούν την ανομία στα διόδια, στα εισιτήρια, στη κατάληψη των συνόρων.

Οι στενοί του συνεργάτες θέλουν τον Καραμανλή για πρόεδρο της Δημοκρατίας, άλλα ταυτόχρονα τον αποκαλούν και απλό βουλευτή και απαξιώνουν με κάθε ευκαιρία τη βασική του στρατηγική επιλογή, αυτή του μεσαίου χώρου.

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να πει καθαρά την αλήθεια στους πολίτες. Η αλήθεια είναι ότι τα ελλείμματα, που είναι το κύριο πρόβλημα της οικονομίας δεν έχουν ακόμα μειωθεί.

Αν δεν μειώσουμε τα ελλείμματα κατά 15 δις ακόμα, θα χρεοκοπήσουμε. Άλλο τόσο δηλαδή σε σχέση με ότι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα.

Χρήματα εκτός από το μνημόνιο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν βάζει κανείς στην Ελλάδα. Ούτε το δημόσιο ούτε οι τράπεζες βρίσκουν δανεικά στο εξωτερικό. Και δεν θα βρίσκουν όσο δεν μειώνουμε τα ελλείμματα από τα 20 στα 5 το πολύ δις. Ανάπτυξη χωρίς χρήματα δεν γίνεται. Δεν μπορεί να γίνει και δεν πρόκειται να γίνει.

Για αυτό το λόγο, η Δημοκρατική Συμμαχία πιστεύει ότι είναι πολυτέλεια και το παιχνίδι μαύρο – άσπρο που παίζουν τα 2 κόμματα, και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός στο πεδίο της σύγχυσης και της διγλωσσίας. Λύσεις υπάρχουν. Είναι στη κατεύθυνση όχι των οριζόντιων περικοπών επί δικαίων και αδίκων, αλλά της δραστικής μείωσης σε συγκεκριμένους τομείς του κράτους. Χρειάζεται όμως πολιτικό θάρρος και εθνική συνεννόηση.