Πρόεδρος

Η κρίση που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία σηματοδοτεί την πτώση ενός σαθρού αναπτυξιακού οικοδομήματος, που στηρίχθηκε σε «πήλινα» πόδια. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να σημάνει το τέλος της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Η ευθύνη μας είναι να προσπαθήσουμε ώστε η αναγκαία μετάβαση να ξεκινήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, και να δημιουργήσει όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα, νέους δρόμους διατηρήσιμης ανάπτυξης, με περισσότερες ευκαιρίες δημιουργικής ζωής και με περισσότερες επιλογές ευημερίας, για όλους.

Η σημερινή θέση της χώρας

Η Ελλάδα  έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας  εξαιτίας  των οικονομικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια.  Κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, υπερκατανάλωση στηριγμένη στα δανεικά, πελατειακές σχέσεις και προνόμια που δημιούργησαν αγκυλώσεις και ακαμψίες στην οικονομία και την κοινωνία.

Οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πολλά χρόνια νωρίτερα στην Ελλάδα,  αναβάλλονταν συνεχώς στην Ελλάδα, γιατί οι πολιτικές ηγεσίες δεν άντεχαν το πολιτικό κόστος. Έτσι βρεθήκαμε με ένα μη παραγωγικό δημόσιο τομέα, ένα μη βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα, ένα άνισο και αναποτελεσματικό σύστημα συλλογής φόρων, και ένα περιοριστικό και αναποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο στην οικονομία, η ανταγωνιστικότητα της οποίας είναι χαμηλή και μειώνεται συνεχώς.

Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η Ελλάδα να οδηγηθεί :

•    Στην 88η θέση της παγκόσμιας κατάταξης χωρών, αναφορικά με το βαθμό επιχειρηματικής και οικονομικής ελευθερίας του Heritage Foundation.

•    Στην 109 θέση σε ό,τι αφορά την ευχέρεια της επιχειρηματικής δράσης (ease of doing business), όπως μετράται από την Παγκόσμια Τράπεζα (κάτω από χώρες όπως η Ρουάντα και η Μπουργκίνα Φάσο).

•    Στην 78η θέση στο δείκτη της Διεθνούς Διαφάνειας για την αντιλαμβανόμενη διαφθορά (μαζί με χώρες όπως η Κολομβία και το Λεσόθο).

•    Στην 154η θέση, στην διεθνή κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας σε ό, τι αφορά την προστασία των επενδύσεων.

Η πορεία αυτή εξηγείται από την διαρκή επέκταση του κράτους και την αύξηση της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία.  Οι δαπάνες του κράτους μεγάλωσαν μέσα σε 10 χρόνια σε πραγματικές τιμές κατά 52.8%. Οι πρωτογενείς δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης από 56,4 δισεκατομμύρια Ευρώ το 2000 αυξήθηκαν το 2009 στα 86,2 δισεκατομμύρια Ευρώ σε τιμές του 2000.

Η τεράστια αύξηση των δαπανών του κράτους είναι η βασική αιτίας της οικονομικής μας αποτυχίας. Γι΄ αυτό πιστεύουμε ότι η μείωση του κράτους είναι το κλειδί όχι μόνο για τη μείωση των ελλειμμάτων αλλά και για να απελευθερωθεί ο ιδιωτικός τομέας και να πυροδοτηθεί και πάλι η ανάπτυξη.

Δυστυχώς η κυβέρνηση είναι δέσμια της κρατικιστικής αντίληψης του ΠΑΣΟΚ.  Επιλέγει τη δημοσιονομική προσαρμογή αυξάνοντας τους φόρους, αντί να επιδιώξει τη μείωση των δαπανών του κράτους.

Οι συνολικές δαπάνες του κράτους από 53,2% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 μειώθηκαν το 2010 στο 50,0% του ΑΕΠ και προβλέπεται να κινηθούν το 2011 στο 50,6%. Αντιθέτως, τα έσοδα από 37,8% του ΑΕΠ το 2009 αυξήθηκαν στο 40,4% του ΑΕΠ το 2010 και εκτιμάται ότι θα κινηθούν στο 43,1% το 2011.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση κάνει τα ελάχιστα για να μειώσει το κράτος. Πιέζει ασφυκτικά τον ιδιωτικό τομέα από τον οποίο μόνο μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, αυξάνοντας τα συνολικά έσοδα κατά 5,3 μονάδες του ΑΕΠ, ενώ μείωσε τα δαπάνες μόλις κατά 2,6 μονάδες του ΑΕΠ. (Το 2011 μάλιστα  τις αύξησε κατά 0.5%  του ΑΕΠ).

Νέα Οικονομική Πολιτική: Ο ιδιωτικός τομέας κινητήριος δύναμη για την ανάπτυξη

Στόχος της πρότασης της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι η συγκρότηση μιας Νέας Οικονομικής Πολιτικής που θα καθιστά τον ιδιωτικό τομέα κινητήριο δύναμη για την ανάπτυξη.

Παρουσιάζουμε σήμερα 38 προτάσεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας για ένα νέο οικονομικό μοντέλο, που πιστεύουμε μπορεί, να βγάλει την χώρα από την κρίση και να την βάλλει σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, διορθώνοντας ταυτόχρονα διογκούμενες κοινωνικές αδικίες.

Οι προτάσεις αυτές καλύπτουν 4 πυλώνες για τη νέα οικονομική πολιτική και αναφέρονται σε παρεμβάσεις και δράσεις :

•    για την μείωση των ελλειμμάτων μέσα από τον περιορισμό των δαπανών του σπάταλου ευρύτερου δημόσιου τομέα.

•    για την προώθηση αποτελεσματικών διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση του ανταγωνισμού

•    για την μείωση της φορολογίας και την πάταξη της φοροδιαφυγής

•    για την μείωση της ανεργίας με στόχο να υπάρξουν δουλειές, ευκαιρίες, προοπτική, καταξίωση για τους νέους ανθρώπους.

Η Δημοκρατική Συμμαχία πιστεύει ότι καμιά κρίση δεν θα ξεπεράσουμε, αν προηγουμένως δεν μειώσουμε δραστικά τα ελλείμματα  και τις δαπάνες που τα δημιουργούν.

Αυτή είναι η αλήθεια που δεν τολμά το πολιτικό σύστημα να πει ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό. Για την αναδιάρθρωσή του, όμως, δεν αρκεί η αναποτελεσματική και επικίνδυνη λογική της «οριζόντιας συρρίκνωσης χωρίς διακρίσεις», την οποία εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση.  Απαιτείται περικοπή του μεγέθους του που οφείλει να εστιαστεί, κατ’ αρχήν, στις τεράστιες πηγές κακοδιαχείρισης, ρουσφετολογίας και διαφθοράς.

Γι΄ αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία προτείνει:

1.    Νομοθετική και, αργότερα, συνταγματική κατοχύρωση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

2.    Υποχρεωτική δημιουργία πλεονασμάτων στις καλές περιόδους.

3.    Πρόσθετος δανεισμός μόνο με πλειοψηφία 180 βουλευτών.

4.    Μέσα στην επόμενη δεκαετία το δημόσιο να λειτουργεί με τα 2/3 του σημερινού ανθρώπινου δυναμικού του και αυτό προϋποθέτει πλήρες πάγωμα των προσλήψεων για την επόμενη τουλάχιστον πενταετία.

5.    Δραστική περικοπή των καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου . Όλες οι μη επενδυτικές καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου θα επανεξεταστούν, με στόχο την μείωση τους. Προτεραιότητα στη μείωση θα έχουν -και για λόγους συμβολικούς-, οι κάθε είδους κομματικές και πολιτικές δαπάνες (χρηματοδότηση κομμάτων, φοιτητικών παρατάξεων, Βουλή των Ελλήνων, κάθε είδους διορισμοί μετακλητών υπαλλήλων, ΕΡΤ, κ.λπ.), και οι δαπάνες του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων για φάρμακα, ιατρικά υλικά και ιατρικές εξετάσεις όπου παρατηρούνται είτε εξωφρενικές τιμές ή/και υπερκατανάλωση και υπάρχει δυνατότητα περικοπών τριών τουλάχιστον δισεκατομμυρίων ευρώ.  

6.    Επανεξέταση από μηδενική βάση συντεχνιακών και ρουσφετολογικών ρυθμίσεων - κυρίως μισθολογικών και συνταξιοδοτικών-, που αφορούν ισχυρές πολιτικά συντεχνιακές ομάδες και κατηγορίες, δεν ανταποκρίνονται σε κανένα ορθολογικό κριτήριο δημοσίου συμφέροντος, αλλά αντανακλούν τους συσχετισμούς πολιτικής ισχύος και την υποχωρητικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος στους πολιτικά ισχυρούς.

Οι μαγικές φόρμουλες για την πολυπόθητη ανάπτυξη αγνοούν μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Για να υπάρξει ανάπτυξη, πρέπει κάποιος να βάλει χρήματα. Και κανείς δεν πρόκειται να ρισκάρει τα χρήματά του, σε μια χώρα που κινδυνεύει με χρεοκοπία. Όσο δεν συμμαζεύουμε τα ελλείμματα και δεν περικόπτουμε τις δαπάνες δεν πρόκειται να βγούμε από τον φαύλο κύκλο.

Οι δυνατότητες των διαρθρωτικών αλλαγών

Έρευνες του ΙΟΒΕ έχουν δείξει ότι διαρθρωτικές αλλαγές όπως  το άνοιγμα των επαγγελμάτων και των Αγορών και κατάργηση εμποδίων στην επιχειρηματικότητα μπορούν να επιφέρουν αύξηση του ΑΕΠ άνω του 17% μακροπρόθεσμα και 10% σε διάστημα πενταετίας.

Αυτό σημαίνει ότι είναι ζωτικής σημασίας η αναμόρφωση του πλαισίου επιχειρηματικής δράσης στη χώρα. Ο επιχειρηματίας πρέπει να απαλλαγεί από το σφικτό εναγκαλισμό της κρατικής γραφειοκρατίας, που πολλές φορές τον αντιμετωπίζει ως εχθρό. Όλες οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας πέφτουν στο κενό, όσο δεν αλλάζει αποφασιστικά το σχετικό θεσμικό πλαίσιο.

Για το σκοπό αυτό, η Δημοκρατική Συμμαχία προτείνει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

7.    Πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και άμεση αποκομματικοποίηση των διοικήσεων όλων  των Δημόσιων Επιχειρήσεων. Η παροχή κοινωνικών αγαθών που συνδέονται με τις ΔΕΚΟ (π.χ. μειωμένο εισιτήριο στις αστικές συγκοινωνίες, καθολική υπηρεσία, εξυπηρέτηση άγονων γραμμών), θα διασφαλίζεται από ένα διαφανές σύστημα κρατικών επιδοτήσεων. Το ζητούμενο δεν είναι ο μετασχηματισμός ενός δημοσίου μονοπωλίου σε ιδιωτικό, αλλά η βελτίωση των υπηρεσιών και η επέκταση των επιλογών του καταναλωτή

8.    Ταχείες και χαμηλού κόστους διαδικασίες για την ίδρυση, αδειοδότηση και κλείσιμο των επιχειρήσεων (το τελευταίο ακόμα δυσκολότερο από την ίδρυση) και ειδικές ρυθμίσεις που να διευκολύνουν τη λύση ή πτώχευση επιχειρήσεων οι οποίες προωθούν καινοτόμες δραστηριότητες, οι οποίες εμπεριέχουν σοβαρό επιχειρηματικό κίνδυνο.

9.    Θέσπιση «ηλεκτρονικής υπογραφής» και «ηλεκτρονικής ταυτότητας» των επιχειρήσεων, που θα περιλαμβάνουν όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την πιστοποίηση της ενημερότητάς τους (φορολογική, ασφαλιστική κ.λπ.) και θα τις διευκολύνουν να διεκπεραιώνουν με μεγάλη ταχύτητα όλες τις συναλλαγές τους με το δημόσιο. Υποχρέωση αποδοχής από όλες τις δημόσιες υπηρεσίες αιτήσεων, εγγράφων κ.λπ., που αποστέλλονται ηλεκτρονικά.

10.    Υποκατάσταση αδειοδοτικών και ελεγκτικών διαδικασιών του δημοσίου από διαδικασίες ελέγχου και πιστοποίησης που πραγματοποιεί ο ιδιωτικός τομέας. Το δημόσιο ελέγχει δειγματοληπτικά με αντικειμενικά κριτήρια εκ των υστέρων την καλή εφαρμογή της νομοθεσίας.

11.    Ευρεία υιοθέτηση του τεκμηρίου της αυτόματης αποδοχής αιτημάτων, όταν παρέρχεται άπρακτη η προθεσμία που προβλέπεται για την απάντηση του δημοσίου.

12.    Μείωση της αβεβαιότητας των συναλλαγών με άμεση ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, που  προβλέπει εξόφληση των επιχειρήσεων από το δημόσιο σε διάστημα 30-60 ημερών από την έκδοση των σχετικών τιμολογίων. Η ταχεία εξόφληση των υποχρεώσεων του δημοσίου προβλέπεται άλλωστε και από το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο -στο συγκεκριμένο σημείο- η ελληνική κυβέρνηση παραβιάζει.

13.    Κατάργηση των ελάχιστων ποσοστών κέρδους σε μια σειρά προϊόντων και υπηρεσιών (λ.χ, φάρμακα, μεταφορές, κλπ), προκειμένου να ενισχυθεί ο υγιής ανταγωνισμός.

14.    Κατάργηση του κρατικού προσδιορισμού ελάχιστων αμοιβών και τιμών, που στρεβλώνει τον ανταγωνισμό και επιβαρύνει τον καταναλωτή και αντικατάστασή τους από ένα σύστημα ενδεικτικών αμοιβών και τιμών, οι οποίες (σε συνδυασμό με την ευρεία δημοσιοποίηση επικαιροποιημένων στοιχείων ανάλυσης του κόστους), βελτιώνουν την πληροφόρηση των συναλλασσομένων και συνεισφέρουν στην καλύτερη λειτουργία της αγοράς, αντί να την υποκαθιστούν.

15.    Άμεση και χωρίς εκπτώσεις απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Προτάσσουμε την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση όλων των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων και πιστεύουμε στην ανάγκη συνταγματικής κατοχύρωσης της πλήρους και χωρίς όρους ελευθερίας ασκήσεως κάθε επαγγέλματος, από τους έχοντες πιστοποιημένη επάρκεια των απαραίτητων προσόντων. Την κατάργηση της αποκλειστικής απασχόλησης σε κλάδους των μελών των αντίστοιχων σωματείων και επαγγελματικών ενώσεων.

16.    Κίνητρα για την επιστροφή των άμεσων ξένων επενδύσεων. Η Ελλάδα είναι μια από τις λιγότερο φιλικές χώρες προς τις άμεσες ξένες επενδύσεις. Η Ελλάδα πρέπει να ανοίξει στις ξένες αγορές και τους ενδιαφερόμενους επενδυτές μια σειρά από υπηρεσίες και κλάδους (ορυχεία-λατομεία, ορυκτός πλούτος, σιδηροδρομικές και αεροπορικές μεταφορές, τουρισμός, κρουαζιέρα, ηλεκτρική ενέργεια κλπ).

17.    Συστηματική και τολμηρή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας -που περιλαμβάνει και πώληση όπου ενδείκνυται, χωρίς φοβικά σύνδρομα.

Άμεση  απελευθέρωση του ιδιωτικού τομέα από την ασφυκτική κρατική γραφειοκρατία, μέτρα για την κατάργηση κρατικών παρεμβάσεων που αλλοιώνουν τον ανταγωνισμό, αντί να προστατεύουν τους καταναλωτές

Χαμηλοί φόροι, αλλά θα τους πληρώνουν όλοι

Η Δημοκρατική Συμμαχία  είναι υπέρ της χαμηλής φορολογίας. Σε ένα σύστημα δηλαδή που στηρίζεται σε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και έναν αποτελεσματικό και έντιμο  φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Πιστεύουμε ότι η σημαντική ελάφρυνση της φορολογίας σε ότι αφορά την παραγωγική διαδικασία και την εργασία θα τονώσει τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση.

Ο κεντρικός στόχος μιας νέας φορολογικής πολιτικής στην πατρίδα μας πρέπει να είναι, συνεπώς, η δημιουργία ενός απλού και σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος και ο δραστικός περιορισμός της φοροδιαφυγής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεκαετία 2000-2009 παρά την αύξηση του ΑΕΠ κατά 31,4% οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν μόλις κατά 9,1%. Ταυτόχρονα, λόγω φοροδιαφυγής και φορολογικών απαλλαγών, ο αποτελεσματικός φορολογικός συντελεστής στην Ελλάδα είναι μόλις 12% έναντι 30% στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι προφανές ότι το βασικό πρόβλημα των εσόδων δεν είναι οι φορολογικοί συντελεστές αλλά η άρνηση ενός φορολογικού μηχανισμού που μαστίζεται από διαφθορά να συλλάβει την φοροδιαφυγή. Η αύξηση των φορολογικών συντελεστών παράλληλα με την αδυναμία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής οδηγεί σε μεταφορά πόρων από τον υγιή ιδιωτικό τομέα στους φοροφυγάδες και τα διεφθαρμένα κυκλώματα.

Γι΄ αυτό και προτείνουμε  βαθιές τομές στο φορολογικό σύστημα, ώστε να εξυπηρετούνται οι δημοσιονομικοί, κοινωνικοί και αναπτυξιακοί στόχοι της φορολογίας.

Προς την κατεύθυνση αυτή προτείνουμε:

18.    Χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, τόσο στους άμεσους όσο και στους έμμεσους φόρους. Τη μείωση και σταθεροποίηση του φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων στο 20%, προκειμένου να τους δοθούν επενδυτικά και αναπτυξιακά κίνητρα και αντίστοιχα χαμηλούς συντελεστές στο εισόδημα από εργασία.

19.    Ριζική απλοποίηση όλων των φορολογικών διαδικασιών, με κατάργηση του κώδικα βιβλίων και στοιχείων και γενικότερα κατάργηση όλων των πολύπλοκων γραφειοκρατικών διατάξεων και εγκυκλίων.

20.    Σύνδεση των φορολογικών στοιχείων των επιχειρήσεων on line με το Υπουργείο Οικονομικών. Κατ’ αρχήν των ΑΕ και ΕΠΕ  και αργότερα και των άλλων κατηγοριών επιχειρηματικής και επαγγελματικής δράσης (μικρότερες επιχειρήσεις, ελεύθεροι επαγγελματίες). Με τον τρόπο αυτό θα μειωθεί σημαντικά το διαχειριστικό κόστος των επιχειρήσεων και των φορολογουμένων.

21.    Δημιουργία ενός εντελώς νέου μηχανισμού φορολογικών ελέγχων, ο οποίος και μόνο θα έχει ελεγκτικές αρμοδιότητες. Ο νέος μηχανισμός θα αποτελείται αποκλειστικά από νέους υπαλλήλους, με υψηλά προσόντα και καλά αμειβόμενους, οι οποίοι δεν θα είναι μόνιμοι (θα προσλαμβάνονται με μακροχρόνιες συμβάσεις και θα κρίνονται από την απόδοσή τους). Η παρακολούθηση και οι έλεγχοι θα γίνονται κυρίως ηλεκτρονικά, με εξαίρεση τις έκτακτες εφόδους κυρίως για τη διαπίστωση φορολογικών παραβάσεων απόκρυψης φορολογητέας ύλης.

22.    Θεσμοθέτηση της απαγόρευσης κάθε είδους αναδρομικής φορολόγησης.

23.    Θεσμοθέτηση της απαγόρευσης κάθε είδους γενικευμένης φορολογικής αμνηστίας (τύπου κλεισίματος βιβλίων, αυτοπεραίωσης, περαίωσης κλπ), για τα φυσικά πρόσωπα και για τις επιχειρήσεις.

24.    Τακτικό φορολογικό έλεγχο σε δείγμα τουλάχιστον 15% των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων ετησίως (εν μέρει τυχαίο και εν μέρει με βάση αντικειμενικά κριτήρια), ο οποίος εξαντλείται στο τρέχον έτος και μόνο όταν υπάρχει σοβαρό αδίκημα φοροδιαφυγής γενικεύεται και καλύπτει τις προηγούμενες χρήσεις. Έτσι ώστε όλοι να έχουν το κίνητρο να γίνουν και να μείνουν νομοταγείς.

25.    Εκλογίκευση των ποινών που επιβάλλονται σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής, οι οποίες όμως θα εφαρμόζονται χωρίς διακρίσεις, χωρίς αναστολές και χωρίς δυνατότητα διαφυγής, μέσω καθυστερήσεων, αναβολών, κ.λπ.

26.    Μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη διαβίωσης, όπως επίσης και σε αγαθά και υπηρεσίες που συνιστούν τους πυλώνες της στρατηγικής ανάπτυξης της χώρας (λ.χ. τουριστικές υπηρεσίες και αγροτικά προϊόντα μεσογειακής διατροφής και υψηλής προστιθέμενης αξίας).

27.    Την παροχή φορολογικών κινήτρων ενίσχυσης της αποταμίευσης, παράλληλα με την ενίσχυση (μέσω φορολογικών κινήτρων) του εξαγωγικού προσανατολισμού της ελληνικής οικονομίας και των επενδύσεων .

28.    Την εξάντληση στην πηγή του φόρου επί των μερισμάτων των επιχειρήσεων.

29.    Την κατάργηση του θεσμού των μη ανταποδοτικών πόρων υπέρ τρίτων και την υποκατάσταση του (όπου οι σχετικοί πόροι καλύπτουν δικαιολογημένες κοινωνικές ανάγκες), από τον κρατικό προϋπολογισμό.  

30.    Την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση των δαπανών έρευνας και καινοτομίας.

Δράσεις για τη στήριξη της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και των αδύναμων συμπολιτών μας

Η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Το μη μισθολογικό εργατικό κόστος παραμένει εξαιρετικά υψηλό, αποτρέποντας τις επιχειρήσεις από τις προσλήψεις προσωπικού. Οι άνεργοι και οι  εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Για το σκοπό αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία προτείνει μεταξύ άλλων:

31.    Στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 10% για να ευνοηθούν οι προσλήψεις.

32.    Στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 50% τα πρώτα τρία χρόνια για νέες επιχειρήσεις.

33.    Στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και της άμεσης φορολογίας κατά 50% τα πρώτα τρία χρόνια για επιχειρήσεις που δημιουργούν νέοι κάτω από 30 ετών.

34.    Επιδότηση (μέσω μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών), μη ελκυστικών θέσεων εργασίας, που καλύπτονται σήμερα στην πλειοψηφία τους από μαύρη εργασία (κυρίως λαθρομετανάστες) και μπορούν να περάσουν στη νόμιμη αγορά εργασίας.

35.    Συμβάσεις ορισμένου χρόνου με μειωμένες αποδοχές και ασφαλιστικές εισφορές για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας και μακροχρόνια άνεργους, που θα τους βοηθήσουν να «ανοίξουν έτσι την πόρτα» της αγοράς εργασίας, ή να επιστρέψουν σ’ αυτή μετά από μακροχρόνια απουσία.

36.    Αλλαγή νοοτροπίας και λογικής στο συνδικαλισμό. Οι συνδικαλιστές θα αρχίσουν και πάλι να εργάζονται και αυτοί, ενώ οι αποφάσεις για σημαντικές απεργίες θα λαμβάνονται με καθολική μυστική ψηφοφορία όλων των εργαζομένων.

37.    Κίνητρα (ασφαλιστικά και φορολογικά), που να ενθαρρύνουν τη διανομή μέρους των κερδών των επιχειρήσεων σε εργαζομένους με αυξημένη παραγωγικότητα.

38.    Τέλος μια πρόνοια για τους πιο αδύνατους απ΄ όλους μας: Επιστροφή της 13ης και 14ης σύνταξης στους συνταξιούχους που λαμβάνουν το ΕΚΑΣ στο ύψος στο ύψος των 500 ευρώ, που θα χρηματοδοτηθεί από μέρος της εξοικονόμησης στην υπερκατανάλωση φαρμάκων και των ιατρικών υλικών.

Το κυριότερο, ίσως, πρόβλημα της κοινωνίας μας δεν είναι η ύφεση, αλλά το ότι για χρόνια έχουμε αγνοήσει, καταπιέσει, κακομεταχειρισθεί και αποδυναμώσει όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας: τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να τον βγάλουν απ’ αυτήν την κρίση. Για να απελευθερωθούν αυτές οι δυνάμεις απαιτείται μια επαναστατική ρήξη με το παρελθόν και μια ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Σε καθαρά πρακτικό επίπεδο είναι άμεση η ανάγκη προώθησης τολμηρών διαρθρωτικών αλλαγών και σαρωτικών μεταρρυθμίσεων. Αλλαγών που το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα τρέμει να εφαρμόσει, δέσμιο μικροκομματικών αντιλήψεων και συντεχνιακών συμφερόντων. Αλλαγών που -εφόσον προχωρήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά - θα επιταχύνουν την ανάπτυξη και θα περιορίσουν το κοινωνικό κόστος της βαριάς δημοσιονομικής προσαρμογής που καλούμεθα να κάνουμε την επόμενη δεκαετία.