Ομιλίες Συνέδρων

Η αναδιάταξη και ολοκλήρωση του ΕΣΥ

Επί της ουσίας το ΕΣΥ επέφερε αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στην ιεραρχία των ιατρών, με τη δημιουργία των Κέντρων Υγείας στην Περιφέρεια. Απουσίαζε από την αρχή η ολιστική αντίληψη και ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός στο υγειονομικό μας σύστημα. Γι’ αυτό και κάθε 2 χρόνια από το 1983, νομοθετικά στο ΕΣΥ επήλθαν τροποποιήσεις και αλλαγές, ενίοτε οβιδιακές.

Επιπρόσθετα η κακοδιαχείριση, όπου οι διαθέσιμοι πόροι κατασπαταλήθηκαν, ακυρώνοντας επί της ουσίας κάθε αποτέλεσμα και όταν μάλιστα διογκώθηκαν, μαζί με τις εξοπλιστικές δαπάνες επέφεραν την δραματική διόγκωση του χρέους και την αύξηση των ελλειμμάτων. Οι αθλιότητες του παρελθόντος, εν ονόματι δήθεν νέων νομοθετικών πρωτοβουλιών πρέπει να ελεγχθούν. Πως δεν γίνονταν οι προβλεπόμενοι διαγωνισμοί; Πως καθιερώνονταν ανώτατες ληστρικές τιμές, από το ίδιο το κράτος, σε υγειονομικά υλικά; Γιατί ακόμη μέχρι σήμερα παραμένουν ανοιχτοί διαγωνισμοί επί δέκα χρόνια; 

Οι δύο άξονες ενός ολοκληρωμένου Συστήματος Υγείας ( το Εθνικό είναι ανεπιτυχές τουλάχιστον ) είναι ξεκάθαροι. Ο ένας είναι αυτός που έχει χαρακτηριστικά κρατικά ή άμεσα ασφαλιστικά και προκαλείται από τη σύγχρονη επιταγή για μεγιστοποίηση αποτελεσμάτων με κίνητρα παραγωγικότητας. Ο άλλος είναι αυτός του Ιδιωτικού Τομέα, που είναι ανάγκη να ελεγχθεί αυστηρά και δίκαια, πριν ακυρωθεί και διασυρθεί, για να συνιστά τη συμπληρωματική ανταγωνιστική διάσταση για πρόοδο και εξέλιξη στην επιστήμη και περίθαλψη.

Η Υγεία από υπάρξεως οργανωμένων και συντεταγμένων κοινωνιών ήταν και θα παραμένει κοινωνικό αγαθό. Η Ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα η Ελληνική αντίληψη ζωής με το ασφαλιστικό κοινωνικό πρότυπο της τριμερούς χρηματοδότησης δικαιώνει και κατοχυρώνει την ύψιστη αυτή πολιτική παραδοχή. Πρέπει όμως να κατανοήσουν οι μαρξιστές ή οι σοσιαλίζοντες, ότι αυτό το κοινωνικό αγαθό το εγγυάται το κράτος και το παρέχουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί με άμεσο ή έμμεσο ιδιωτικό φορέα Υγείας. Οι επιστήμονες υγειονομικοί ούτως ή άλλως στη σύγχρονη αστική δημοκρατία διεθνώς συμβάλλονται και δρουν ελευθέρως, δε διατάσσονται.

Η επείγουσα ιατρική με τους δύο πυλώνες της στη σύγχρονη πραγματικότητα συμβαμάτων και νοσηρότητας είναι εκ των ών ουκ άνευ. Καθολική και ολοκληρωμένη παρουσία του ΕΚΑΒ σ’ όλους τους Νομούς και τις εθνικές οδούς. Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ή Αυξημένης Φροντίδας με σχεδιασμό περιφερειακό μπορούν να υπάρξουν με απλή αναδιάταξη πόρων και διοικητική αποτελεσματικότητα.

Εφαρμογή του οικογενειακού ιατρού ενηλίκων και παίδων, κατά την αναγκαιότητα πλέον των απαιτήσεων των υψηλών επιστημονικών standards και του status της κοινωνίας. Αξιοποίηση όλων των δομών που υπάρχουν των τεσσάρων ασφαλιστικών οργανισμών, ιδίως στην περιφέρεια λόγω διασποράς των « πελατών ». Είναι έγκλημα να συνεχίσει κανείς τη δημιουργία Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου. Η χρησιμοποίηση των πολυάριθμων ιατρείων είναι προφανής για τον κοινό νου. Λόγω διαστροφής της πρωτοβάθμιας περίθαλψης κατά το παρελθόν, το σύστημα θα μπορούσε ν ΄ αξιοποιήσει θεσμούς όπως ο προσωπικός γιατρός ειδικότητας ή χρονίας πάθησης. Η λειτουργία του όποιου υγειονομικού πλέγματος στην πρωτοβάθμια να έχει εικοσιτετράωρη λειτουργία.

Ετσι τα Εξωτερικά Ιατρεία των Νοσοκομείων δεν χρειάζονται με τη μορφή που τα βιώσαμε επί ένα αιώνα. Θα υπάρχουν τα Ιατρεία επειγόντων περιστατικών και τα Ιατρεία εκτίμησης και επανεξέτασης της κάθε κλινικής. 

Επιτέλους η Δευτεροβάθμια Περίθαλψη να καταστεί ουσία νοσηλευτική πραγματικότητα. Ειδάλλως και ο ιδιωτικός τομέας θα νομιμοποιείται να πράττει τα απαράδεκτα που συμβαίνουν σήμερα με την ανάμειξή του και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη διαγνωστικά. Επίσης στα της διοικήσεως των Νοσοκομείων ήρθε η ώρα της εκ των ένδον λειτουργίας τους. Σήμερα άξια στελέχη της Ιατρικής, Νοσηλευτικής, τεχνικής και οικονομικής επιστήμης με άριστες σπουδές, μπορούν με την αποκτηθείσα γνώση και εμπειρία να φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Συμβούλια κοινωνικής εποπτείας και στρατηγικής να υπάρχουν. Να τελειώνουμε με τους κομματικούς στρατούς και τους δήθεν τεχνοκράτες ( managers ) στα Νοσοκομεία. Επίκαιρη πρόκληση είναι και αυτή της ανάμειξης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Πρωτοβάθμια και της Περιφερειακής στην Δευτεροβάθμια.

Οι εργασιακές σχέσεις των ιατρών του ευρύτερου δημόσιου τομέα να εξομοιωθούν καθολικά με το καθεστώς της πλήρους και της ελεγχόμενης εργασίας και όσοι επιθυμούν, με φορολογική αναφορά να ασκούν ιδιωτικό έργο. Σήμερα, πλην των ιατρών του ΕΣΥ, όλοι οι υπόλοιποι παρέχουν και ιδιωτικά τις υπηρεσίες τους ( στρατιωτικοί, πανεπιστημιακοί, ΙΚΑ, κ. ά.).

Δεν μας φταίνε οι ξένοι, ούτε το κακό το ριζικό μας, ούτε καν η πρωτοφανής οικονομική κρίση. Ξανά θεμέλια με σύγχρονα υλικά και προοπτική αντοχής στο μέλλον.

Επομένως αναδιάταξη και ολοκληρωμένο σύστημα υγείας είναι η πρόταση.