Ομιλίες Συνέδρων

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ

«(...)

Η επένδυση στην Παιδεία αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση που μπορεί να κάνει ένας λαός και την υπ' αριθμόν ένα προϋπόθεση για μια δίκαιη, υπεύθυνη, δημιουργική και ευημερούσα κοινωνία.

Δυστυχώς, η σημερινή κατάσταση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας δεν ανταποκρίνεται στη θεμελιώδη σημασία που αυτά έχουν για την κοινωνία μας. Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, σχεδόν όλα τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας υστερούν στις διεθνείς κατατάξεις και τις αξιολογήσεις. Αυτό προμηνύει πόσο λίγες ευκαιρίες θα έχουν οι απόφοιτοί τους στην αυριανή διεθνοποιημένη κοινωνία. Αυτό αποδεικνύει γιατί η χώρα μας συνεχίζει να έχει μια τεράστια αιμορραγία αξιόλογου ανθρώπινου δυναμικού και φοιτητών στο εξωτερικό.

Ξέρω πολλούς που ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μάχονται υπέρ της διατήρησης της ισχύουσας κατάστασης, αλλά τα παιδιά τους θα σπουδάσουν στο εξωτερικό! Είναι, όμως, πολύ περισσότεροι αυτοί που παρακολουθούν τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ με αγωνία: είναι αυτοί οι γονείς που οι σπουδές των παιδιών τους στο εξωτερικό είναι απρόσιτες. Είναι αυτοί που πληρώνουν το κλείσιμο των ιδρυμάτων, τους βανδαλισμούς και τη μετριότητα των ελληνικών πανεπιστημίων.

Ως Δημοκρατική Συμμαχία έχουμε ξεκάθαρη θέση: η δικαίωση των μειοψηφιών στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.

Αντίστοιχα υποστηρίζουμε ότι Παιδεία είναι αδιανόητη χωρίς ασφάλεια. Βεβαίως, αναγνωρίζουμε και τιμούμε την ιστορική αξία του θεσμού του ασύλου. Υπογραμμίζουμε όμως ότι το πανεπιστημιακό άσυλο, είναι άσυλο δημοκρατίας και ελευθερίας. Όχι άσυλο βίας, όχι εφαλτήριο καταστροφής και τρομοκρατίας.

Το άσυλο δεν κινδυνεύει από την αστυνομία, ούτε βεβαίως από την πυροσβεστική, που δεν μπορεί να παρέμβει σήμερα για να περιορίσει τις καταστροφές. Το άσυλο κινδυνεύει από όλους αυτούς που 'δήθεν' το υπερασπίζονται, αλλά καθημερινά το ευτελίζουν ως χώρο τέλεσης κάθε λογής αξιόποινων πράξεων. Από όλους αυτούς που καθημερινά το απονομιμοποιούν στη συνείδηση των πολιτών. Τα Πανεπιστήμιά μας δεν μπορούν να είναι χώροι βίας, όπου καθηγητές θα ξυλοκοπούνται και εκδηλώσεις θα ματαιώνονται όταν το θέμα τους δεν αρέσει σε ορισμένους. Είμαστε λοιπόν κατηγορηματικά αντίθετοι με τον πλήρη εξευτελισμό του πανεπιστημιακού ασύλου και την ανοχή στην ανομία.

Στόχος κάθε παρέμβασης στην ανώτατη εκπαίδευση είναι να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο, εξωστρεφές και δυναμικό ελληνικό ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ειδικά, για τα ΤΕΙ είμαστε υπέρ της περαιτέρω αναβάθμισής τους, ενώ ζητούμε την άμεση αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων σε όσα Τμήματα εκκρεμούν ακόμα και σήμερα.

Και διερωτώμαι: γιατί να μην στηρίξουμε την επιστροφή ακαδημαϊκών και ερευνητών που διαπρέπουν στο εξωτερικό; Γιατί φοβόμαστε την εμπλοκή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης;

Διερωτώμαι, γιατί να μην γίνουμε χώρα που να εισάγει φοιτητές, αντί να στέλνει χιλιάδες κάθε χρόνο στο εξωτερικό; Η χώρα μας αποτελεί δημοφιλή προορισμό. Γιατί να μην την αξιοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό και να γίνουμε χώρα υποδοχής φοιτητών; Γιατί να μην αναπτύξουμε έναν σημαντικό κλάδο του τριτογενή τομέα;

Για εμάς η συνύπαρξη κρατικών – μη κρατικών, ιδιωτικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων δεν είναι απειλή. Αντίθετα, η ενισχυμένη εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και νέες δυνάμεις θα κρατήσει στην Ελλάδα, και θα επιτρέψει στην ελληνική κοινωνία και στην αγορά να επενδύσουν ιδιωτικά κεφάλαια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δίχως να την καθιστά υπάλληλο ή υπεργολάβο ξένων ιδρυμάτων.

Είναι επίσης βέβαιο ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία θα ανοίξει την πόρτα σε χιλιάδες διακεκριμένους Έλληνες του εξωτερικού, που, επιστρέφοντας στην πατρίδα, θα φέρουν φρέσκια τεχνογνωσία, χρήσιμη για την ανάπτυξη και την οικονομία μας.

Κυρίες και κύριοι, δεν μας τρομάζει η απελευθέρωση. Εμπιστευόμαστε τις υγιείς και τις δημιουργικές επιστημονικές δυνάμεις του δημόσιου ΑΕΙ. Θεωρούμε, όμως, ότι θα τις αναδείξουν η σύγκριση και η άμιλλα, απελευθερώνοντας τες από τη μετριοκρατία και την καθήλωση.

Προτεραιότητα σήμερα πρέπει να είναι ο εξευρωπαϊσμός, η διεθνοποίηση, η ποιότητα της εκπαίδευσης, η ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε μια ανταγωνιστική κοινωνία της γνώσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μιλά ήδη για την «πέμπτη ελευθερία»: μετά την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων, έρχεται ως εξίσου σημαντική η ελεύθερη μετακίνηση της γνώσης, των φοιτητών, των ερευνητών.

Αυτή είναι η κατεύθυνση που πρέπει να κινούμαστε.

Δυστυχώς, η Ελλάδα πληρώνει ήδη ακριβά τη μετριοκρατία, τον κομματισμό, τους κομματικο-κρατικο-δίαιτους συνδικαλιστές, την «κουλτούρα της κοπάνας» των ελληνικών πανεπιστημίων. Μέτριο πανεπιστήμιο σημαίνει μέτριοι απόφοιτοι, κακή δημόσια διοίκηση και ανακύκλωση της μετριοκρατίας σε όλη την κοινωνία. (...)»