Κίνημα

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" στις 11/5

Η πράξη είναι το μοναδικό κριτήριο της αλήθειας.

Δυστυχώς σήμερα η πράξη είναι ανύπαρκτη κι η αλήθεια απογοητευτική και δυσάρεστη. Η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Κρέμεται σχεδόν μετέωρη ένα βήμα πριν από τον γκρεμό.

Το μνημόνιο ενώ αποτελούσε μια σχεδία σωτηρίας, δεν αρκεί, αφού οι στόχοι του δεν επιτυγχάνονται. Η κυβέρνηση, εκτός του ότι αδυνατεί να εφαρμόσει αυτά που υπέγραψε, δεν φαίνεται να έχει και κάποιο σχέδιο – γιατί το «βλέποντας και κάνοντας» δεν μπορεί να θεωρηθεί συγκροτημένο και συγκεκριμένο σχέδιο.

Παράλληλα, τα σημάδια απορρύθμισης, αποσυντονισμού και κόπωσης, αλλά και η απίστευτη ελαφρότητα που επιδεικνύουν τα κορυφαία στελέχη της, η προχειρότητα στη λήψη και υλοποίηση των αποφάσεων, η αναβλητικότητα, το στρογγύλεμα της πολιτικής, ο φόβος μπροστά στο πολιτικό κόστος, αποδεικνύονται βαρίδια, όχι μόνο για την ίδια αλλά κυρίως για τη χώρα.

Τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μου, πολλά:

Η μεσοβέζικη πολιτική για τα κλειστά επαγγέλματα, η ατολμία και υποχωρητικότητα έναντι των πιέσεων των συντεχνιών, μοναδικό μέλημα των οποίων είναι η διατήρηση των κεκτημένων τους.

Οι ασάφειες στο ζήτημα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, αλλά και οι προχειρότητες, ακόμη και οι επιπολαιότητες του περιβόητου σχεδίου αποκρατικοποιήσεων. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις το Ελληνικό που περιφέρεται σαν τούρτα στους επενδυτές του Κατάρ, αλλά και ο κρίσιμος τομέας της ενέργειας, όπου στην ουσία έχει επιτραπεί στη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να καθορίζει την πολιτική!

Αλήθεια, πιστεύει κανείς ειλικρινά πως είναι ρεαλιστικός ο στόχος των 50 δις ευρώ έως το 2015, όταν δεν υπάρχουν μελέτες, συγκεκριμένα σχέδια και καθορισμένες διαδικασίες;

Αποδεικνύεται πλέον με τον χειρότερο τρόπο πως η κυβερνητική πολιτική αντί να αμβλύνει οξύνει τα αδιέξοδα, δυσχεραίνοντας τις προσπάθειες ανάκαμψης της οικονομίας και της χώρας.

Σήμερα όμως, περισσότερο από ποτέ επιβάλλεται να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Πρωτίστως η κυβέρνηση οφείλει, σεβόμενη τη λαϊκή ετυμηγορία, η οποία την ανέδειξε πλειοψηφούσα κοινοβουλευτική δύναμη, να εγκαταλείψει τις αυταρέσκειες και τους λαϊκισμούς. Να αντιληφθεί ότι «ολίγον έγκυος» δεν υπάρχει και να πει την αλήθεια, χωρίς περιστροφές, χωρίς συγκαλύψεις, χωρίς ωραιοποιήσεις. Κυρίως όμως οφείλει να ενεργοποιηθεί, να αναλάβει άμεσα δράση, να προχωρήσει τις απαιτούμενες τομές και μεταρρυθμίσεις.

Αλλά και όλοι μας -πολιτικές δυνάμεις, παραγωγικές τάξεις, συνδικαλιστικές ηγεσίες- πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι είναι άσκοπο αλλά και επιζήμιο να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα. Είναι χρέος και υποχρέωσή μας να συμβάλουμε, ο καθένας από την πλευρά του, στη διαμόρφωση κλίματος συναίνεσης για τη στήριξη πολιτικών εκτάκτου ανάγκης.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Κυβέρνηση που δεν θα συγκροτείται από φίλους και αρεστούς, αλλά θα συνδυάζει τη γνώση, την εμπειρία, την επάρκεια, καθώς και την ικανότητα διαχείρισης πολιτικών κρίσεων.

Είναι τουλάχιστον μικρόνοο, κορυφαία στελέχη της οικονομίας και της αγοράς να συνομιλούν με την κυβέρνηση μέσω τηλεοπτικών καναλιών. Η επιστράτευση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων –ακόμη και εκτός των τειχών του ΠΑΣΟΚ- είναι επιβεβλημένη στην τιτάνια προσπάθεια για την ανάκαμψη της χώρας.

Η πολιτική στην εποχή του μνημονίου έχει ζωτική ανάγκη από ένα «τεχνικό δελτίο έργου», το οποίο θα υποδεικνύει βήμα βήμα το πώς, με ποιους, πότε και με τι μέσα θα γίνουν πράξη οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι επείγουσας σημασίας για τη χώρα και την οικονομία.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και το μέλλον δεν θα είναι εύκολο. Ας θυμηθούμε εδώ, και κυρίως ας θυμηθεί ο Πρωθυπουργός, την ευθύβολη και άκρως τολμηρή φράση του Ουίνστον Τσώρτσιλ στη Βουλή των Κοινοτήτων τον Μάιο του 1940: «Δεν έχω τίποτα να προσφέρω παρά αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα».