Ομιλίες Συνέδρων

Μην αμελήσετε

Πάρτε μαζί σας νερό

Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Ο προφητικός στίχος του Μιχάλη Κατσαρού δυστυχώς επαληθεύεται σήμερα, καθώς η κατάσταση της χώρας μας είναι πλέον τραγική και το μέλλον διαφαίνεται όλο και πιο δυσοίωνο.

Η κρίση είναι πρωτοφανής και η χρεοκοπία προ των πυλών. Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει, τα πράγματα είναι οριακά.

Οι πολίτες, βιώνοντας τα αδιέξοδα ενός πολιτικού και αναπτυξιακού μοντέλου, ζουν μέσα στον φόβο, στην αβεβαιότητα, την ανασφάλεια.

Η θλίψη και η απόγνωση είναι ζωγραφισμένες στα πρόσωπά τους.

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Εμείς, ως χώρα, ως πολιτικό σύστημα, δυστυχώς αμελήσαμε. Δεν προβλέψαμε, δεν προνοήσαμε όπως μας προέτρεπε ο ποιητής.

Και το χειρότερο, το οικονομικό πρόβλημα έχει μετατραπεί πλέον σε πολιτικό, αφού η πολιτική τάξη στο σύνολό της φαίνεται να είναι αλλού.

Δεν κατανοεί την κρισιμότητα των στιγμών.

Δεν αντιλαμβάνεται την καταστροφή και την κατάρρευση που έρχεται.

Ή δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα ή είναι ανεπαρκής και ανίκανη να διαχειριστεί στοιχειωδώς τα μείζονα προβλήματα της οικονομίας. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση αποδεικνύεται εξίσου επικίνδυνη.

Η κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι συνδικαλιστικοί φορείς επιδίδονται σε σκιαμαχίες γι' αυτά που χάθηκαν.

 - Χρόνια τώρα συντηρούν και υποθάλπουν τον λαϊκισμό και τις πελατειακές σχέσεις.

 - Χρόνια τώρα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις στρεβλώσεις και τις ανεπάρκειες ενός αναπτυξιακού μοντέλου που έχει πλέον κορεστεί.

 - Χρόνια τώρα αποφεύγουν τα δύσκολα, μετακυλώντας ευθύνες και μεταθέτοντας σε βάθος χρόνου τις αποφάσεις και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, με καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία, τους θεσμούς, την πολιτική ζωή.

Συμφιλιώθηκαν με το εφήμερο και το πρόσκαιρο και αδιαφόρησαν για το μακροπρόθεσμο, για τις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας, της οικονομίας, της κοινωνίας, των πολιτών.

Τόσο η πολιτική τάξη, όσο και η συνδικαλιστική ελίτ υπήρξαν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ένα νόμισμα, το οποίο πληρώσαμε και θα πληρώνουμε ακριβά για πολύ ακόμα.

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Σήμερα, τίποτα δεν θυμίζει το χθες. Οι αυταρέσκειες, οι βεβαιότητες για το μέλλον και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας συνιστούν παρελθόν.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, αυτή είναι η ζοφερή αλήθεια, αυτό είναι το δράμα στο οποίο συμμετέχουμε όλοι.

Η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι τραγική.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει δεν μπορούν να ξεπεραστούν με μικροεπεμβάσεις. Χρειάζεται να βάλουμε το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο. Το κραχ είναι μπροστά μας, δεν το έχουμε αποφύγει.

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η οικονομία είναι όπως η καρδιά ενός οργανισμού, που αν πάψει να χτυπά τότε κόβεται το νήμα της ζωής του.

Γι' αυτό τώρα που βρισκόμαστε στο κόκκινο οφείλουμε να δούμε τις πραγματικές διαστάσεις της κατάστασης.

Οφείλουμε να υπερβούμε τους φτηνούς λαϊκισμούς, τις συντεχνιακές αντιδράσεις, τον φόβο για το πολιτικό κόστος.

Επιβάλλεται να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ενεργοποιηθούμε, να αναλάβουμε άμεσα δράση, να προχωρήσουμε στις αναγκαίες τομές.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μεταθέτουμε στον χρόνο τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές αλλαγές.

Είναι χρέος και υποχρέωσή μας να συμβάλουμε, ο καθένας από την πλευρά του στη διαμόρφωση κλίματος συναίνεσης για τη στήριξη πολιτικών εκτάκτου ανάγκης.

Η επιστράτευση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων είναι επιβεβλημένη στην τιτάνια προσπάθεια για την ανάκαμψη της χώρας.

Ας το αντιληφθούμε επιτέλους όλοι: Η Ελλάδα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας.

Χρειάζεται ένα μακρόπνοο μεταρρυθμιστικό και εκσυγχρονιστικό σχέδιο.

Χρειάζεται κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης.

Μια κυβέρνηση που θα συνδυάζει τη γνώση, την εμπειρία, την επάρκεια, την ικανότητα διαχείρισης πολιτικών κρίσεων.

Η πολιτική στην εποχή του μνημονίου έχει ζωτική ανάγκη από ένα «τεχνικό δελτίο έργου» το οποίο θα υποδεικνύει, βήμα βήμα, το πώς, με ποιους, πότε, με τι μέσα, θα γίνουν πράξη μεγάλες αλλαγές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Βεβαίως και τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Θυμίζω εδώ την άκρως τολμηρή φράση του Ουίνστον Τσόρτσιλ στη Βουλή των Κοινοτήτων τον Μάιο του 1940:

«Δεν έχω τίποτα να προσφέρω παρά αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα». Οι στιγμές είναι κρίσιμες και το μονοπάτι δύσβατο. Οι πολίτες θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό.

Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότεροι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Η κόπωσή τους είναι εμφανής και αποτυπώνεται σε όλες τις πολιτικές έρευνες.

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Την Ελλάδα του μνημονίου δεν θα την υπερβούμε, στηριζόμενοι στα πολιτικά υποδείγματα της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Η Δημοκρατική Συμμαχία είναι μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Συνιστά την πολιτική έκφραση όλων εκείνων των δυνάμεων που πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να χαράξουμε και να περπατήσουμε νέους δρόμους έξω από τα όρια του δικομματισμού και των παλιών κομμάτων.

Είναι ένας πολυδύναμος πολιτικός χώρος στον οποίο συνυπάρχουν προοδευτικές, μεταρρυθμιστικές, εκσυγχρονιστικές δυνάμεις. Ένας χώρος που μπορεί να κάνει τη διαφορά απέναντι σε ένα αποστεωμένο, αφυδατωμένο και μπλοκαρισμένο πολιτικό σύστημα.

Ας το αντιληφθούν ορισμένοι: το πολιτικό μας εγχείρημα δεν είναι εφήμερο, δεν είναι πρόσκαιρο, ούτε περιορισμένης εμβέλειας. Είναι μακράς πνοής.

Όμως είμαστε αποφασισμένοι να προκαλέσουμε το πρώτο ουσιαστικό και μεγάλο ρήγμα στον δικομματισμό, ο οποίος δημιουργεί και ανακυκλώνει τα μεγάλα προβλήματα στην οικονομία, στους θεσμούς, στο πολιτικό σύστημα.

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Το μήνυμά μας είναι ένα και είναι ηχηρό:

Ήρθαμε για να μείνουμε.

Με τις ιδέες μας, τις προτάσεις μας,

τις πρωτοβουλίες, τις παρεμβάσεις μας.

Οι αυθόρμητες αντιδράσεις των αγανακτισμένων πολιτών επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο την απόσταση της κοινωνίας από το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Νέες δυνάμεις, δυνάμεις πολυδύναμες, ριζοσπαστικές, ακηδεμόνευτες, αναζητούν σύγχρονους τρόπους πολιτικής έκφρασης.

Οι αγανακτισμένοι αυτοί πολίτες, οι οποίοι αναδείχθηκαν μέσα από την κοινωνική δικτύωση είναι ηλιοσταγόνες ελπίδας και ανάσας σε ένα γκρίζο και καταθλιπτικό πολιτικό τοπίο.

Το Συνέδριό μας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας πολιτικής έκφρασης που θα στηρίζεται σ' έναν σύγχρονο πολιτικό λόγο, σε ρηξικέλευθες ιδέες και καινοτόμες προτάσεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα βιβλίο που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα, το οποίο αν και γράφτηκε το 1954, στα πέτρινα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας, είναι σήμερα περισσότερο από επίκαιρο.

Πρόκειται για το βιβλίο του Κώστα Αξελού «Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας»

Διαβάζοντάς το έχεις την αίσθηση ότι αναφέρεται στα σημερινά δραματικά και τραγικά αδιέξοδα της χώρας μας υποδεικνύοντάς μας ταυτόχρονα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να βγάλουμε την Ελλάδα στο φως.

Σας ευχαριστώ.