Ομιλίες Συνέδρων

Κύρια Πρόεδρε,

κύριοι Βουλευτές,

κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου,

κ.κ. μέλη της διοικούσας επιτροπής,

φίλες και φίλοι Σύμμαχοι,

Μέσα στις συνολικά 100 βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις του κινήματός μας αναφέρονται και συγκεκριμένες δράσεις για την υγεία και την κοινωνική αλληλεγγύη (49-63). Από αυτές τις κατευθύνσεις συνολικά θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι: πρέπει να εστιάσουμε στη μείωση του κόστους υπηρεσιών υγείας και στην επέκταση της κατ' ελάχιστον ασφάλισης για όλους με εφαρμογή κλινικών οδηγιών (clinical governance) και διαπίστευση υπηρεσιών υγείας.

Για το μετασχηματισμό της υγειονομικής και ασφαλιστικής μεταρρύθμισης απαιτείται ένα στρατηγικό πλάνο, το οποίο θα αναδιοργανώσει δομικά το πως προσφέρεται η υγειονομική φροντίδα, θα παράσχει τη δυνατότητα αφομοίωσης της ιατρικής τεχνολογίας και θα δημιουργήσει την ικανότητα ταυτόχρονης προόδου της ποιότητας και της αποδοτικότητας των προσφερομένων υπηρεσιών. – (ποιότητα κι αποδοτικότητα – λέξεις μέχρι τώρα άγνωστες στο μέχρι τώρα πολιτικό σύστημα)

Αρκεί όμως πρωτοποριακή νομοθεσία για να επιφέρει τη μεταρρύθμιση; Νομίζουμε ότι απαιτείται κι ένας επακόλουθος μετασχηματισμός από μια εθνική και καθαρά συστημική προοπτική. Ας παραθέσουμε 10 μετασχηματιστές που θα μπορούσαν να εγγυηθούν αληθινή αλλαγή και σημαντική πρόοδο:

1.    Τα νοσοκομεία και οι εξειδικευμένες υπηρεσίες μπορούν και πρέπει να επανασχεδιαστούν στο κατάλληλο μέγεθος με βάση τον όγκο επισκέψεων ασθενών και τα διαγνωστικά και θεραπευτικά αποτελέσματα με στόχο να μειωθεί τυχόν πλεονάζουσα διαθεσιμότητα. Νέες ορθολογικές και πρωτοποριακές υγειονομικές υπηρεσίες μπορούν και πρέπει να προσφερθούν κοινοτικά (π.χ. από δήμους) με βάση αποσαφηνισμένες ανάγκες. Η περιφερειοποίηση των καθαρά δευτεροβάθμιων νοσοκομειακών υπηρεσιών απαιτεί μεταφορά ασθενών, με αποτέλεσμα τη διευκόλυνση της κλινικής αριστείας, η οποία τώρα παρεμποδίζεται. Το ΕΣΥ αποκτά δομή και όραμα. Όλα περνούν από την ΠΦΥ και τον οικογενειακό ιατρό και ΜΟΝΟ μετά από παραπομπή φτάνουν στην πόρτα του νοσοκομείου κι αντίστροφα.
2.    Η υγειονομική φροντίδα (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια) πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και για τους πολίτες και για το σύστημα όχι μόνο ως μια άσκηση στρατηγικού σχεδιασμού. DRGs, κλινικά πρωτόκολλα, συμφωνία με τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τις ασφαλιστικές εταιρείες, συνταγογράφηση ουσιών κι όχι προϊόντων, καθιέρωση δεικτών ποιότητας για επαγγελματίες υγείας κι υγειονομικές δομές.
3.    Οι καταναλωτές των υπηρεσιών υγείας - οι ασφαλισμένοι πολίτες - θα μπορούσαν να επιβραβευθούν οικονομικά (μέσω φορολογίας ή μειωμένων εισφορών) για να παραμείνουν υγιείς (π.χ. προληπτικές επισκέψεις σε οδοντίατρο, check-ups ανά ηλικία και φύλλο).
4.    Οι χρήστες υπηρεσιών υγείας θα μπορούσαν θεσμικά να μετακινηθούν προς ριζοσπαστικά ολοκληρωμένες υγιειονομικές ομάδες και να απομακρυνθούν από ατομικές πρακτικές επαγγελματιών υγείας. Ουσιαστικές πληροφοριακές διασυνδέσεις θα βοηθούσαν να γεφυρωθούν γεωγραφικά φράγματα, προσφέροντας τη δυνατότητα ενίσχυσης ομαδικής συνεργασίας.
5.    Όλες οι περιγραφές θέσεων των επαγγελματιών υγείας συμπεριλαμβανομένων των γενικών και ειδικευμένων ιατρών πρέπει να επαναπροσδιοριστούν. Όλα τα υπάρχοντα σχέδια εργασίας και εκπαίδευσης πρέπει να επαναξιολογηθούν. Η καθιερωμένη μισθοδοσία πρέπει να συμπληρωθεί με επιβράβευση ατομική και ομαδική για τη διατήρηση της υγείας των πολιτών.  Οι αντιπαραθέσεις του τύπου ιατρικό προς νοσηλευτικό προσωπικό, πρωτοβάθμια ή εξειδικευμένη περίθαλψη θα είναι πλέον ανούσιες. Οι ατομικές ικανότητες, δεξιοτεχνίες, ενδιαφέροντα και διαθεσιμότητα θα προσδιορίζουν το ρόλο του κάθε επαγγελματία υγείας στην ομάδα. Η αξιοκρατία στην αξιολόγηση θεωρείται εκ των ουκ άνευ.
6.    Εθνικές σταθερές για πληροφορίες που αφορούν την υγεία των πολιτών πρέπει άμεσα να καταστούν υποχρεωτικές για να εξασφαλίσουν προστασία, συμβατότητα και φορητότητα της ιατρογενούς πληροφορίας.
7.    Η ιατρική υποχρέωση και νομική ευθύνη πρέπει να εναρμονιστεί σε εθνικές σταθερές. Η αδειοδότηση και η πιστοποίηση των επαγγελματιών υγείας θα πρέπει να είναι κοινή σε εθνικό επίπεδο. Ο έλεγχος θα εκτελείται από τις Περιφέρειες.
8.    Θα παρέχεται καθολική υγειονομική κάλυψη. Σε ανταπόδοση, νέοι ρόλοι θα αναζητηθούν για άτομα, οικογένειες, κοινότητες και κοινωνίες και πρέπει να δοθούν οικονομικά κίνητρα για την επιβράβευση κάθε επιτυχίας.
9.    Η ιδέα του Ηλεκτρονικού Ιατρικού Φακέλλου (Electronic Medical Record, EMR) πρέπει άμεσα ν’ αντικατασταθεί με το Υγιειονομικό Διαβίου Σχεδιαστικό Φάκελλο (Lifespan Planning Record, LPR) σχεδιασμένο για εφαρμογή μέσω διαδικτύου για να υποστηρίζει εξατομικευμένο, προσδοκώμενο, προληπτικό και προγνωστικό υγειονομικό σχέδιο.
10.    Η αναγνώριση ότι η υγεία προσφέρει την ικανότητα να επιτύχει μέσω του μέγιστου ανθρώπινου δυναμικού, τους εθνικούς στόχους για Υγεία, Ενέργεια, Περιβάλλον, Στέγαση, Μεταφορές, Εκπαίδευση κι Άμυνα θα μπορούσε να προσφέρει την ολοκληρωμένη αναζήτηση μιας υγιούς Ελλάδας.

Φίλες και Φίλοι,

Μια αληθινή υγειονομική κι ασφαλιστική μεταρρύθμιση πρέπει να μπορεί να κριθεί από την ικανότητα ενός έθνους να υποστηρίξει την ανάπτυξη του μελλοντικού ανθρωπίνου δυναμικού, την παραγωγικότητα και τη δημιουργικότητα, υιοθετώντας ένα δυναμικό όραμα, το οποίο θα συγκεντρώσει απόλυτα τους αστείρευτους επιστημονικούς και ανθρωπιστικούς πόρους, καθώς εκείνοι θα συνεχίζουν να εξελίσσονται.

Κυρία Πρόεδρε,

χθες μας είπατε ότι : «Εμείς, μιλάμε καθαρά, Σχεδιάζουμε πειστικά Απαιτούμε δυναμικά»

Εμείς σήμερα απαντάμε ότι είμαστε έτοιμοι με σας να κάνουμε την ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ και στην ΥΓΕΙΑ.

Σας ευχαριστώ.