Κοινοβουλευτική Ομάδα

Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, σπάνια συμβαίνει ή, για να ακριβολογώ, ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου να αναδεικνύονται συμπεριφορές που να έχουν στον απόλυτο βαθμό τη σφραγίδα της διακομματικής αναλγησίας και υποκρισίας, συμπεριφορές που απογοητεύουν, αλλά και εξοργίζουν.

Από τη μία μεριά έχουμε μία χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μία κοινωνία που υποφέρει, μία κοινωνία θύμα μιας πρωτόγνωρης φορομπηχτικής επιδρομής που δεν έχει όρια κι από την οποία ζητάμε να κάνει όλο και περισσότερες θυσίες. Χαράτσια που δεν έχουν τέλος. Μία κοινωνία που οι πολίτες της γίνονται πτωχότεροι μέρα με τη μέρα και που οι πεινασμένοι αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο. Άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε, κύριοι συνάδελφοι.

Το 2011 στην Ελλάδα της ΟΝΕ υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία. Αναβιώνουν επαγγέλματα που είχαν εξαφανιστεί όπως μπαλωματήδες, μανταρίστες και όλα τα άλλα τα οποία βιώνουμε καθημερινά.

Ο πλέον δύσπιστος πείθεται παρατηρώντας τι συμβαίνει με τους κάδους απορριμμάτων και τα απομεινάρια των λαϊκών αγορών, τι συμβαίνει με τα συσσίτια των ενοριών που καθημερινά αυξάνουν εκείνοι οι οποίοι εισέρχονται και ζητούν ένα πιάτο φαγητό. Μία κοινωνία που δεν πιστεύει πως υπάρχει αύριο, δεν πιστεύει ότι υπάρχει ελπίδα.

Από την άλλη μεριά η απόλυτη πρόκληση, με αγαστή συνεργασία εκείνων που φέρνουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για το κατάντημα του τόπου, τους πυλώνες της δημοκρατίας εννοείται, τα Κόμματα και δη τα Κόμματα εξουσίας. Βλέπουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, οξύτητα, αντιπαραθέσεις επί παντός ζητήματος που προκύπτει, τεχνητές καμία φορά για επικοινωνιακούς λόγους. Όταν πρόκειται όμως για το παραδάκι που εισρέει στα κομματικά ταμεία, όλα μέλι-γάλα. Είτε αυτό είναι νόμιμο, που δεν είναι κατ' ανάγκη και ηθικό είτε είναι νομιμοφανές ως προϊόν παράνομων δανειοδοτήσεων είτε είναι παράνομο. Γιατί μη μου πείτε, κύριε Υπουργέ, έστω και αν η εκτελούσα διατεταγμένη υπηρεσία Επιτροπή της Βουλής είπε ότι δεν έχει το δικαίωμα να ελέγξει τα οικονομικά των Κομμάτων, ότι δεν υπάρχει βάσιμη υπόνοια πως ένα πολύ μεγάλο μέρος από τις μίζες της Siemens πήγε στα ταμεία των δύο μεγάλων Κομμάτων και ενός μικρού δεξιού Κόμματος, το οποίο δεν υπάρχει σήμερα.

Ένα ζήτημα το οποίο τίθεται είναι το εξής: Έχουν ελεγχθεί ποτέ τα διάφορα τιμολόγια τα οποία υπάρχουν στα Κόμματα, κατά πόσο είναι αληθινά, κατά πόσο είναι ενδεχομένως πλαστά και δη πλαστά κατά το περιεχόμενο;

Ο άνεργος, λοιπόν, ο μικροσυνταξιούχος, ο άστεγος, ο πεινασμένος, ο καταχρεωμένος επιχειρηματίας αυτά βλέπει και επαναστατεί. Από τη μία μεριά είναι η φτώχεια, η κακομοιριά και η καταστροφή και από την άλλη η σπατάλη, η παρανομία και το κουκούλωμα.

Η Δημοκρατική Συμμαχία έκανε συγκεκριμένη πρόταση. Περικοπή των χρηματοδοτήσεων των Κομμάτων κατά 50% και τα χρήματα αυτά να πάνε στο ΕΚΑΣ, να ανακουφιστεί ο συνταξιούχος της πείνας. Αντ' αυτού βλέπουμε την ίδια κατάσταση.

Εκείνο όμως που είναι εξοργιστικό είναι ο παράνομος δανεισμός. Λέω «παράνομος» κύριοι Υπουργοί και το εννοώ. Με κάθε άνεση απευθύνονται τα δύο μεγάλα Κόμματα στις τράπεζες ιδίως στις υπό κρατικό έλεγχο και δανείζονται αφειδώς. Αυτή η συμπεριφορά των ηγεσιών των Κομμάτων είναι πολιτικά ανήθικη και είναι ανήθικη αφού χωρίς ουσιαστικά στοιχειώδη εξασφάλιση γεμίζουν τα ταμεία τους, όταν καθημερινά βάζουν λουκέτο τόσες και τόσες μικρές, μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις εξ' αιτίας του ότι οι τράπεζες αρνούνται και την ελάχιστη χρηματοδότηση, οποιαδήποτε και εάν είναι η εξασφάλιση του δανείου.

Είναι κλασική περίπτωση, αγαπητοί συνάδελφοι, κακουργηματικής μορφής απιστίας κατ' εξακολούθηση και εδώ υπάρχουν και αυτουργοί και ηθικοί αυτουργοί. Αυτουργοί είναι εκείνοι οι οποίοι παραβιάζουν τους κανόνες χρηματοδότησης και δίνουν δάνεια χωρίς της εξασφάλισή τους, διότι μην μου πείτε ότι θα είναι ποτέ δυνατόν τα 244.000.000 ευρώ να επιστραφούν. Ηθικοί δε αυτουργοί είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι πείθουν τους υπαλλήλους της τράπεζας να παρανομήσουν.

Κύριε Πρόεδρε, το σκάνδαλο είναι μέγα. Δεν αναδεικνύεται βέβαια γιατί το σάπιο σύστημα παρότι καταρρέει κάνει ότι μπορεί να προστατεύσει το δικομματισμό. Εδώ ισχύει η παροιμία «κράτα με να σε κρατώ ν' ανεβούμε στο βουνό».

Θέλω να κάνω μια ερώτηση την οποία η κ. Μπακογιάννη προηγουμένως δεν εξειδίκευσε όσο θα έπρεπε. Υπάρχει σήμερα κόμμα εν αναστολή και εννοώ την Πολιτική Άνοιξη, που υπάρχουν πληροφορίες ότι πριν τεθεί στην αναστολή που βρίσκεται σήμερα, είχε πάρει κάποια δισεκατομμύρια δραχμές δάνειο κι εγώ ερωτώ αν αυτά τα χρήματα έχουν επιστραφεί ή εν πάση περιπτώσει καθ' οιονδήποτε τρόπο έχουν ρυθμιστεί.

Τώρα, αναφερόμενος σε αυτά που είπα προηγουμένως διερωτώμαι: Ελπίζει κανείς ότι θα τιμωρηθεί κανείς γι' αυτό; Αν κρίνω από τη δικαιοσύνη που απενεμήθη στα σκάνδαλα Χρηματιστηρίου, Siemens και των Ολυμπιακών Αγώνων, που κανένας δεν πήγε μια ώρα φυλακή, ουδεμία λύση υπάρχει. Τότε θα μου πείτε: Προς τι η συζήτηση; Λέω, εγώ ο αφελής, έστω και ένας να φιλοτιμηθεί, έστω και αν υπάρξει ίχνος δείγματος φιλότιμου, και αυτό είναι ένα κέρδος.

Κύριε Πρόεδρε, παρακολουθώντας τη συζήτηση πάνω στην επερώτηση που κατέθεσε η Δημοκρατική Συμμαχία και ιδιαίτερα παρακολουθώντας τους αγορητές των δύο μεγάλων κομμάτων, τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους, αλλά και τον κύριο Υπουργό, μου εδόθη η εντύπωση ότι βρισκόμουν σε κάποιο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο ή σε κάποιο συνεδριακό κέντρο όπου συζητείτο το θέμα της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, κατά πόσο θα πρέπει να γίνεται, να μην γίνεται, ποιο θα πρέπει να είναι το ύψος. Κατατέθηκαν συγκριτικά στοιχεία με άλλες χώρες και δεν άκουσα τίποτα, ιδιαίτερα από τον κύριο Υπουργό, για τα καίρια ζητήματα τα οποία προκύπτουν και ανακύπτουν από το περιεχόμενο της επερώτησης.

Το ζήτημα δεν είναι αν θα πρέπει να χρηματοδοτούνται, να επιχορηγούνται τα πολιτικά κόμματα. Το ζήτημα και αυτό που απασχολεί σήμερα την κοινή γνώμη είναι πώς έχουμε φτάσει στο σημείο τα δύο μεγάλα κόμματα να οφείλουν τούτη την ώρα 244.000.000 ευρώ. Πώς εδόθησαν αυτά τα χρήματα και ποιες είναι οι εγγυήσεις, προκειμένου τα χρήματα αυτά κάποια στιγμή να επιστραφούν στις τράπεζες που τα έδωσαν;

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι το εξής: Εάν οποιοσδήποτε αιρετός, ο οποίος έχει μια α' μηνιαία αποζημίωση, προσφέρει στην οποιαδήποτε τράπεζα ως εγγύηση την μελλοντική αποζημίωση που θα πάρει μετά από κάποια χρόνια, χωρίς να ξέρουμε πόση θα είναι τότε η αποζημίωση, εάν θα έχει εκλεγεί και πόσα χρόνια θα εκλέγεται, θα μπορέσει να πάρει ένα τέτοιο δάνειο; Προφανώς όχι.

Το ζήτημα από δω και πέρα είναι, κύριε Πρόεδρε, πώς το 2011 που η ελληνική κοινωνία χειμάζεται, που το κράτος στο εσωτερικό έχει πτωχεύσει και δεν πληρώνει ούτε ένα ευρώ από εκείνα τα οποία υποχρεούται να πληρώσει είτε ως επιστροφή ΦΠΑ, είτε ως επιδότηση μιας επένδυσης, είτε όλα όσα ακούστηκαν προηγουμένως από τους συναδέλφους, πώς έρχεται με τόση προθυμία να καταβάλει το σύνολο των υποχρεώσεών του προς τα κόμματα, που μάλιστα είναι και αρκετά χρήματα και δείχνει μια συμπεριφορά και μια σπουδή, που όχι απλώς δεν δείχνει προς τα άλλα που είπα προηγουμένως, αλλά εκεί είναι ουσιαστικά μπαταχτσής; Έχει πτωχεύσει. Πώς δικαιολογείται αυτή η συμπεριφορά;

Ένα άλλο ζήτημα το οποίο τίθεται είναι το εξής: Πώς έρχονται οι τράπεζες και χρηματοδοτούν και δίνουν δάνεια χωρίς να γνωρίζουν μετά από κάποια χρόνια αν θα υπάρχουν αυτά τα κόμματα, ποια θα είναι η δύναμή τους; Και σας λέω χαρακτηριστικά το εξής, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα στις προηγούμενες εκλογές πήραν μαζί το 77% του αριθμού των εγκύρων ψηφοδελτίων. Ποιος μας λέει ότι τις επόμενες ή τις μεθεπόμενες εκλογές –τουλάχιστον οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τελείως διαφορετικά πράγματα- θα έχουν ανάλογη δύναμη ούτως ώστε να δικαιολογείται τώρα να εκχωρούν απαιτήσεις του μέλλοντος ύψους ως εάν η δύναμη διατηρείτο; Αυτά είναι ζητήματα που ανάγονται στο σήμερα, συσχετίζονται με την οικονομική κατάσταση των κομμάτων και συσχετίζονται με τη δυνατότητα που έχουν να επιστρέψουν τα χρήματα. Εγώ ρωτώ και διερωτώμαι: Πώς θα επιστρέψουν τα χρήματα; Αυτά τα χρήματα θα πάνε μάλλον στις επισφαλείς απαιτήσεις και ουδέποτε θα επιστραφούν. Και θα είναι χρήματα της ελληνικής κοινωνίας, γιατί οι τράπεζες που τα χορήγησαν είναι επί τον έλεγχο του δημοσίου.

Και ένα τελευταίο, κύριε Πρόεδρε, γιατί έγινε συζήτηση σχετικά με αυτό το θέμα. Άκουσα για τη SIEMENS, για την έρευνα, για τον έλεγχο, αν έγινε πλήρης, αν ήταν ημιτελής. Οποία υποκρισία! Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα δύο μεγάλα κόμματα εν αγαστή συμπνοία κουκούλωσαν το σκάνδαλο και το κουκούλωσαν διότι υπάρχει σοβαρή υπόνοια, η οποία μπορεί να εξικνείται μέχρι τη βεβαιότητα, ότι σχεδόν το σύνολο της μίζας πήγε στα μαύρα ταμεία των δύο μεγάλων κομμάτων. Και ας είμαστε ειλικρινείς.

Εκατό εκατομμύρια υπολογίζονται οι μίζες. Απεκαλύφθη το ένα εκατομμύριο. Το πήρε ο κ. Τσουκάτος. Αναζητούνται τα υπόλοιπα ενενήντα εννέα.

Αναζητούνται λοιπόν, τα υπόλοιπα ενενήντα εννέα εκατομμύρια και τα στοιχεία που προκύπτουν και υπάρχουν -φαίνεται- στη δικογραφία που βρίσκεται στη Γερμανία είναι ότι τα περισσότερα όδευσαν στα ταμεία των δύο μεγάλων κομμάτων. Δε με ενδιαφέρει εμένα χρονικά πότε έγινε αυτό το πράγμα.

Με ενδιαφέρει ότι τα δύο κόμματα εν αγαστή συμπνοία όχι μόνο κάλυψαν και κουκούλωσαν το σκάνδαλο, αλλά έφτασαν στο σημείο να διαπράξουν την αθλιότητα, προκειμένου να ικανοποιήσουν την κοινή γνώμη, να στοχοποιήσουν αθώους ανθρώπους. Και εκείνο το οποίο με ενοχλεί ακόμα περισσότερο, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι το άθλιο σύστημα, το σάπιο σύστημα, αυτό που οδήγησε τη χώρα εδώ που είναι σήμερα, έφτασε στο σημείο να εκθειάζει μια εξεταστική επιτροπή και τον πρόεδρό της, ότι ποτέ δεν ξανάγινε τόσο αντικειμενική διερεύνηση μόνο και μόνο για να καλυφθεί η ατιμία η οποία συνέβαινε.

Αυτά όλα συνθέτουν ένα τοπίο και αποπνέουν μια οσμή τόσο δύσοσμη που ασφαλώς ο ελληνικός λαός τούτη την ώρα εκτός από την εφαρμογή των νόμων που ήθελε ο κ. Υπουργός των Εσωτερικών να μας πει ότι κάνει, από την άλλη μεριά, απαιτεί έντιμη έρευνα, την τιμωρία των ενόχων και όχι τον στρουθοκαμηλισμό ως εάν θα δίνουμε την εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με ένα λαό που δεν καταλαβαίνει, με λαό υπολελειμμένης διάνοιας.