Ομιλίες Συνέδρων

Αγαπητοί Σύμμαχοι, Φίλες και Φίλοι της Δημοκρατικής Συμμαχίας,

Θέλω να πιστεύω, πως είμαστε όλοι συνταξιδιώτες στο τρένο της προόδου και της αλλαγής, ακολουθώντας την πορεία της ανεύρεσης δραστικών λύσεων στα ουσιαστικά προβλήματα των Ελλήνων πολιτών αλλά και της χώρας μας.

Στις δύσκολες ώρες που ζούμε, που με την ανοχή και την ακούσια συναίνεσή μας έγιναν δύσκολα χρόνια, μια πράξη πολιτικής τόλμης είναι από μόνη της δήλωση αντίστασης στην παραίτηση και την παρακμή.

Για τους λόγους και τις αιτίες που μας οδήγησαν στο τέλμα αυτό, νομίζω πρωτίστως πρέπει να αποκαταστήσουμε το νόημα των λέξεων, νόημα βαθιά ριζωμένο στις απαρχές της παιδείας και της αγωγής, θεσμών που παράγουν πολιτισμό.

Θα αναφερθώ σε κάτι που δεν έχει ακουστεί και δεν του έχει δωθεί η βαρύτητα που του αρμόζει. Το ουσιαστικό πρόβλημα περα απο τον εξορθολογισμό της οικονομίας μας, είναι ο πολιτισμός και η παιδεία. Η έλλειψη πολιτισμού είτε μας θίγει ως έλληνες είτε όχι είναι το πρόβλημα το οποίο συμβάλλει στο σημερινό μας ηθικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Εκεί πρέπει να στραφούμε πρώτα, στην εκπαίδευση πολιτισμένων πολιτών, στην επαρκή παιδεία ενός μορφωμένου πολίτη που με τη σειρά του θα συμβάλλει στην αποφυγή του οικονομικού χάους αλλά και στην ανάπτυξη του κράτους. Αυτό για να επιτευχθεί, απαιτεί εγκύκλιο αξιοκρατική εκπαίδευση.

Σημαντική κατεύθυνση προς την κίνηση αυτή θα ήταν η Κοινωνική Πολιτική να γίνει αυτό που λέει η λέξη, κοινωνική αλλαγή προς αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, και όχι πρόσχημα παροχών προς τους ήδη προνομιούχους, πράγμα που συμβαίνει κατ'εξακολούθηση και είναι επιεικώς αδιανόητο.

Επι παραδείγματι, παροχές όπως οι συντάξεις προς ανύπανδρες κόρες των δικαιούμενων, ή τα κάθε λογής επιδόματα πολύτεκνων που δίνονται ανεξάρτητα οικονομικής και περιουσιακής κατάστασης των επιδοτούμενων.

Αν αυτό είναι δημοκρατική διαδικασία, σίγουρα δεν είναι ακριβοδίκαιη.

Κοστίζουν σε χρήμα και εμποδίζουν το εθνικό κράτος να επανασυσταθεί οικονομικά.

Φαινόμενα κατάχρησης όπως αυτά, επιβάλλεται να εκλείψουν.

Επιτρέψτε μου ακόμη, να αναφερθώ, στην δωρεάν διανομή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων μιας και τα θέματα παιδείας είναι καταλυτικά για την θετική εξέλιξη του κράτους. Δίχως παιδεία δεν υφίσταται πολιτικό ον, άρα πολίτης ικανός να διακρίνει ανάμεσα σε δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Με ποια λογική, αγαπητοί σύνεδροι, ο φτωχός φορολογούμενος, ο άνεργος, ο μισθωτός της σκληρής καθημερινής βιοπάλης να φοροαπομιζάται για να παίρνουν παραδείγματος χάριν, τα πανεπιστημιακά συγγράμματα φοιτητές εύπορων οικογενειών?φοιτητές που χαρακτηρίζονται από εμφανή απροθυμία κατά τα προηγούμενα έτη σπουδών, να αξιοποιήσουν τη δαπάνη που κάνει η πολιτεία υπέρ τους?Γιατί θα αποτελούσε εκδήλωση αναλγησίας και όχι κίνηση εξορθολογισμού αλλά και κινητροδότησης προς υπευθυνότητα και συνέπεια, η εξάρτηση της συνέχισης της δωρεάν διανομής των πανάκριβων πανεπιστημιακών συγγραμμάτων από τις επιδόσεις κατά τη προηγούμενη φάση των σπουδών?

Δικαίωμα στη γνώση με δημοκρατικές διεργασίες που προάγουν τον πολιτισμό, την εξέλιξη και την παιδεία ως ουσιαστικό εφόδιο που προετοιμάζει και συμβάλλει στην δημιουργία φωτισμένων πολιτών, έχουν και πρέπει να έχουν όλοι.

Προϋπόθεση πάντα πρέπει να είναι όμως ο ζήλος και η διάθεση αυτού που τα απολαμβάνει.

Συνδικαλιστές αριστερής παράταξης είπαν ότι θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των φοιτητών να επιδοτούνται ανεξαρτήτως διάθεσης ή ικανότητας να σπουδάσουν.

Σ'αυτή τη νοσηρή νοοτροπία που δεν προάγει τον πολιτισμό αλλά είναι βαθύτατα αντιπολιτισμική, πρέπει να εναντιωθούμε σπάζοντας την ψευδεπίγραφη ταύτιση της Κοινωνικής Προσφοράς με την Κοινωνική Σπατάλη.

Η κοινωνική προσφορά πολιτισμού, παιδείας όπως και των πιο άμεσων υλικών αγαθών, είναι παραγωγική μόνο όταν δίνεται με κριτήρια τα οποία ενσωματώνουν τα κίνητρα, τη προσπάθεια και την ευσυνειδησία του ευεργετημένου.

Ας συστρατευτούμε λοιπόν, στην επανάσταση του «αυταπόδεικτου» που σημαίνει ο κατάλογος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει νόημα μόνο ως υστερόγραφο στον κατάλογο των υποχρεώσεων που εμπεριέχουν προσπάθεια και συνέπεια, προσδοκώντας μέσω της παιδείας μακροβιότερες λύσεις για τα επόμενα κοινωνικό οικονομικά προβλήματα της χώρας μας, τα οποία δεν θα εξαλειφθούν αν δεν εξασφαλίσουμε κεφάλαιο προς όφελος των αδυνάτων και των οικονομικά κατώτερων στρωμάτων. Δεν αναμένουμε και δεν υποσχόμαστε θαύματα, αλλά έχουμε την πίστη και τη δύναμη να διακρίνουμε την ανεξέλεγκτη σπατάλη και τη κακή χρήση των πόρων που οδήγησε το κράτος στο τέλμα αυτό. Είμαστε στο μηδέν, ναι είμαστε, ευκαιρία λοιπόν να πάμε στο ένα , τάμπουλα ράζα στην οποία πρέπει να προσέξουμε τι θα γράψουμε και ποιούς θα διδάξουμε. Δεν υπάρχει καλή και κακή ευκαιρία, υπάρχουν καλοί ή κακοί αξιοποιητές της.

Παιδεία και Πολιτισμός μέσα απο αξιοκρατικές διαδικασίες, εκεί είναι το πρόβλημα που μεταφέρετε απο τις ανεπαρκείς συνειδήσεις στις άδειες τσέπες.