Κοινοβουλευτική Ομάδα

Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και οι δυσκολότερες ημέρες που έρχονται, προβάλλουν ξανά ως άμεση και επιτακτική προτεραιότητα την ανάγκη Εθνικής Συνεννόησης και το σχηματισμό Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας.

Οι υπεύθυνες, φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις τόπου πρέπει να συνεννοηθούν, να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν. Διότι ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι ανηφορικός, γεμάτος εμπόδια. Και είναι πλέον δεδομένο ότι μια (οποιαδήποτε) μονοκομματική κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Η νέα φοροκαταιγίδα που περιλαμβάνει το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δηλώνει ξεκάθαρα την αδυναμία της κυβέρνησης να κυβερνήσει. Με κινήσεις πανικού επιδίδεται σε νέα, παράλογη και άδικη επιδρομή φόρων, λαμβάνει αποφάσεις για νέες οριζόντιες επιβαρύνσεις, παρόλο που οι πολίτες έχουν εξαντληθεί και αδυνατούν να επωμιστούν και νέα οικονομικά βάρη. Αντί να προτάξει άμεσα στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που επιβάλλονται ακόμα και από την κοινή λογική, αντί να προχωρήσει άμεσα στην ουσιαστική μείωση του δημοσίου τομέα, αντί να συγκρουστεί με το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να επιβαρύνει τους «εύκολους στόχους», τους μισθωτούς, τους επαγγελματίες και συνταξιούχους.

Οι αριθμοί μαρτυρούν την αλήθεια και βεβαιώνουν ότι θα αντιμετωπίσουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα από τον επόμενο κιόλας χρόνο, καθώς πρέπει να βρούμε μερικές δεκάδες δις Ευρώ και μάλιστα με το «δύσκολο» τρόπο. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια φορολογικής επιβάρυνσης της κοινωνίας. Τα χρήματα πρέπει να βρεθούν με τη μείωση του κράτους και της παρέμβασης του στην οικονομία. Με την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων του κομματικού και συντεχνιακού κράτους που επί χρόνια διογκώσαμε, με την απαλοιφή των δομικών, συστημικών αδυναμιών μας.

Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που υπερψήφισαν 155 Βουλευτές απέχει από αυτή τη λογική. Αντίθετα, ως Δημοκρατική Συμμαχία, με σκληρή δουλειά και αίσθηση Εθνικής Ευθύνης, καταρτίσαμε συγκεκριμένη, ρεαλιστική και εφαρμόσιμη πρόταση για το Μεσοπρόθεσμο, που βασίστηκε κυρίως στη μείωση των δαπανών και όχι στη φοροεισπρακτική εμμονή.

Καταθέσαμε και προτείναμε μια άλλη φορολογική πολιτική που αντί να εξαντλεί τον ιδιωτικό τομέα και τους μισθωτόυς θα περιλαμβάνει χαμηλούς φόρους που θα τους πληρώνουν όλοι. Δραστικές και γνήσιες αποκρατικοποιήσεις που θα εξυπηρετούν και την μείωση του χρέους και την ανάπτυξη της οικονομίας. Από τα 29,5 δις με την πρόταση μας τα 19 δις προκύπτουν από την μείωση των δαπανών και τα 10 από φορολογικά έσοδα.

Σε αυτή τη βάση παραγωγικής πολιτικής, καταθέσαμε την άποψή μας, την πρότασή μας, τη θέση μας. Τη στηρίξαμε και ζητήσαμε την υιοθέτηση της λογικής της από την κυβέρνησης ψηφίζοντας «παρών». Σε καμία περίπτωση δεν ταχθήκαμε υπέρ της πρότασης της κυβέρνησης, ώστε δεν ψηφίσαμε «ΝΑΙ».

Ταυτόχρονα, δεν προτάξαμε το κομματικό συμφέρον, απέναντι στο εθνικό, ώστε δεν υποστηρίξαμε ένα στυγνό, λαϊκίστικο, μικροκομματικό, εθνικά επιζήμιο «ΟΧΙ». Η διαφορά μας με το «όχι» είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια λαϊκίστικη και συνθηματική λογική που απομακρύνει την Ελλάδα από την Ευρώπη και το μόνο που στοχεύει είναι η κατάκτηση της εξουσίας με το όποιο κόστος.

Αντίστοιχα, κατά τη διαδικασία ψήφισης του Εφαρμοστικού νόμου, με ευθύνη απέναντι στην Ελλάδα, αναγνωρίζοντας και αναλαμβάνοντας στο ακέραιο το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί, δεν υπερψηφίσαμε τον καταιγισμό των προτεινόμενων μέτρων, δεν στηρίξαμε τις νέες, άδικες και σκληρές φορολογικές επιβαρύνσεις πολιτών και βεβαίως του ιδιωτικού τομέα. Ωστόσο, υπερψηφίσαμε συγκεκριμένα άρθρα που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση και βοηθούν στον περιορισμό του κράτους και τη μείωση των δαπανών.

Το νέο «πακέτο» διάσωσης της Ελλάδας μας δίνει μια «τελευταία ευκαιρία» να ξεπεράσουμε την κρίση χρέους, να αλλάξουμε στην πορεία εμείς οι ίδιοι, να αναθεωρήσουμε τα κακώς κείμενα και τις δομικές παθογένειες του Δημοσίου τομέα. Σε κάθε περίπτωση, εάν επιμένουμε να αποτυγχάνουμε, τα προγράμματα ενίσχυσης και η εξωτερική βοήθεια δεν θα συνεχιστούν επ' άπειρον και η χώρα θα εγκαταλειφθεί στην τύχη της.

Το μεταρρυθμιστικό έργο που πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα είναι κάτι που αποδείχτηκε ότι δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ως εκ τούτου, δεδομένης της κρισιμότητας, αλλά και της ευρύτητας των δομικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν, χωρίς την εθνική συμφιλίωση είναι αδύνατον να πετύχει τον όποιο στόχο θέτει η όποια μονοκομματική κυβέρνηση.