Χρέος και Ευρωπαϊκές πολιτικές

Εισάγετε το σχόλίο σας εδώ. Σας ευχαριστούμε.

Εμείς θέλουμε να μείνουμε στο Ευρώ και στην Ευρώπη και θα παλέψουμε γι αυτό

Η συζήτηση για το αν έπρεπε η χώρα να δεχθεί ή όχι το μνημόνιο είναι σήμερα παντελώς ανεπίκαιρη και βλαπτική. Προφανώς η χώρα θα έπρεπε να αποφύγει να φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας και μπορούσε να το κάνει αυτό αν ακολουθούσε διαφορετικές επιλογές. Είχε ευκαιρίες να ακολουθήσει διαφορετική πορεία πριν από τρεις δεκαετίες, όταν ήρθε στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου, πριν από δύο σχεδόν δεκαετίες, όταν κάποιοι επανέφεραν τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, πριν από δέκα χρόνια όταν μας δόθηκε η ευκαιρία της εισόδου στο ευρώ, πριν πέντε χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του 2004, πριν από ενάμιση χρόνο, όταν ανήλθε στην εξουσία η σημερινή κυβέρνηση. Έχασε αυτές τις ευκαιρίες και ακολούθησε τη λάθος πολιτική, γιατί στο πολιτικό, συνδικαλιστικό και συντεχνιακό σύστημα, όπως και στο σύστημα συμφερόντων των μέσων επικοινωνίας, επικράτησαν ως τώρα οι δυνάμεις του λαϊκισμού, οι οποίες και μας οδήγησαν εδώ.

Σήμερα πλέον, με τις αγορές κλειστές και τη χώρα να χρωστά 345 δισεκατομμύρια ευρώ και να αποφεύγει τη χρεοκοπία αποκλειστικά και μόνο λόγω των 110 δισεκατομμυρίων του μνημονίου και των 95 δισεκατομμυρίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τίθενται δύο καίρια ερωτήματα: Πως θα πληρώσουμε το χρέος και τι πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ και στον κεντρικό πυρήνα της Ευρώπης;

Πως θα πληρώσουμε το χρέος

Τόσο με βάση την ισχύουσα σήμερα αρχική πρόβλεψη του Μάαστριχτ (χρέος το οποίο είναι κάτω ή κινείται προς το 60%του ΑΕΠ), όσο και με τα όσα συμφώνησε η κυβέρνηση στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής (χρέος το οποίο κινείται προς το 60% με μέση ταχύτητα του 1/20 της διαφοράς του υφιστάμενου χρέους από το 60%), είναι προφανές ότι για να παραμείνουμε στο ευρώ θα πρέπει στα επόμενα είκοσι χρόνια να αποπληρώσουμε σημαντικό μέρος του χρέους. Είναι επίσης σαφές ότι διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε από τον φαύλο κύκλο με όρους αγοράς οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να μας διευκολύνουν με χαμηλά επιτόκια και μεταφορά των ελληνικών δανείων από τους ιδιώτες (κυρίως τράπεζες) στους ευρωπαίους φορολογούμενους, μέσω του μηχανισμού στήριξης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Μέχρι το 2012 θα έχουν αναληφθεί αμέσως από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους ελληνικά χρέη κατ’ ελάχιστον ύψους που θα προσεγγίζει τα 200 δις Ευρώ.

Η εναλλακτική λύση –να επιχειρήσουμε κάποιου είδους χρεοκοπία- θα σήμαινε πρακτικά την έξοδο από το ευρώ και ένα τεράστιο άμεσο κόστος, μέσω βίαιης πτώσης του επιπέδου ζωής πάνω από 20-25%, καθώς και της αντίστοιχης δραματικής μείωσης της αξίας της περιουσίας των Ελλήνων. Θα είχε επίσης ως παράπλευρη επίπτωση την καθοριστική επιδείνωση της διεθνούς θέσης της χώρας.

Η Δημοκρατική Συμμαχία απορρίπτει ρητώς την χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ. Όχι θεωρητικά, αλλά προτείνοντας και υποστηρίζοντας τις δύσκολες πολιτικές που είναι αναγκαίες για να μειώσουμε τα ελλείμματα και να εξασφαλίσουμε επί πολλά έτη μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (μέσω της θεσμικής εφαρμογής της αρχής των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών).

Ταυτόχρονα η Δημοκρατική Συμμαχία υποστηρίζει την ανάγκη στη ζώνη του Ευρώ να ακολουθείται μακροπρόθεσμα μια πολιτική χαμηλών επιτοκίων, η οποία θα οδηγεί σε ένα «φθηνότερο» ευρώ, που θα διευκολύνει και τη μείωση του χρέους και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των χωρών μελών της ευρωζώνης.

Τι πρέπει να κάνουμε για να έχει αποτέλεσμα η παραμονή μας στο ευρώ

Αν δεν είχαμε μπει στο ευρώ, η απάντηση στο ερώτημα αν θα έπρεπε μια περιφερειακή χώρα όπως η Ελλάδα, με ένα εξαιρετικά προβληματικό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, να συμμετάσχει στο Ευρώ, δεν θα ήταν αυτονόητη. Υπάρχουν χώρες με υψηλότερο επίπεδο ζωής από εμάς (π.χ. η Δανία, ή Σουηδία και η Μεγάλη Βρετανία), που έχουν επιλέξει να διατηρήσουν τη νομισματική τους ανεξαρτησία. Η παραμονή στο ευρώ, για μια χώρα της περιφέρειας όπως εμείς, σημαίνει ότι θα πρέπει να αυξάνουμε κάθε χρόνο την παραγωγικότητά μας, με την ίδια ταχύτητα με τις χώρες του κεντρικού πυρήνα (κατά κύριο λόγο τη Γερμανία και τη Γαλλία), οι οποίες δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Αν δεν βρούμε τρόπο να αυξάνουμε τη δική μας παραγωγικότητα με τον ίδιο ρυθμό, τότε η χώρα θα συνεχίσει να χάνει σε ανταγωνιστικότητα και η παραμονή στο ευρώ θα ισοδυναμεί με φαύλο κύκλο.

Αν θέλουμε από την παραμονή στο ευρώ να αποκομίζουμε πολύ μεγάλα μακροχρόνια οφέλη ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι να γίνουμε –αξιοποιώντας τα δικά μας στρατηγικά πλεονεκτήματα- εξ ίσου παραγωγικοί και αποτελεσματικοί με το μέσο όρο της ευρωζώνης.

Οι αλλαγές στις ευρωπαϊκές συνθήκες τις οποίες προετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας), μας βοηθούν να ασκήσουμε πολιτικές προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά από μόνες τους δεν επαρκούν. Όπως δεν επαρκεί ούτε η πίεση προς τις βόρειες πλεονασματικές χώρες για να βοηθήσουν την παραμονή του νότου στο ευρώ μέσω μόνιμων μηχανισμών μεταφοράς δημοσιονομικών πόρων από το βορά στο νότο. Ο χαμηλότοκος δανεισμός ή ακόμα και η ανάληψη μέρους του χρέους από τους εταίρους μας μπορούν να συμβούν. Η μετατροπή όμως της Ζώνης του Ευρώ σε μια «Ένωση μεταβιβαστικών πληρωμών» («transfer union»), είναι σήμερα πολιτικά μη πιθανή και απαιτεί σε κάθε περίπτωση ένα επίπεδο εμβάθυνσης της πολιτικής ενοποίησης που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Με τα δεδομένα αυτά η Δημοκρατική Συμμαχία πιστεύει ότι ο μόνος δρόμος που έχει η χώρα για να λειτουργήσει η συμμετοχή στο ευρώ προς όφελός της είναι η αποφασιστική και ταχύτατη προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Να αυξήσουμε δηλαδή την ανταγωνιστικότητά και την παραγωγικότητά μας ταχύτερα από τον κεντρικό πυρήνα. Αν το κάνουμε αυτό –και μπορούμε να το επιτύχουμε για μια τουλάχιστον δεκαετία αν απλώς άρουμε τις σοβαρές στρεβλώσεις που υπάρχουν στην ελληνική οικονομία λόγω της μεγάλης έκτασης του κράτους και της κακοδιαχείρισής του- η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα, λόγω του μικρού σχετικού μεγέθους και της οριζόντιας δομής της οικονομίας της, να επιτύχει ρυθμούς ανάπτυξης αδιανόητους για τον κεντρικό πυρήνα της Ένωσης. Μπορούμε έτσι να μετατρέψουμε τη συμμετοχή στο ευρώ σε αποφασιστικό πλεονέκτημα για τη χώρα.

Αυτό είναι το συγκεκριμένο και απτό όραμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας για την οικονομία. Ένα όραμα τολμηρό, που απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας, αποφασιστικότητα και επιμονή. Ένα όραμα όμως ρεαλιστικό που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε μια καινούρια εποχή. Ένα όραμα σε κάθε περίπτωση που το χρωστάμε στα παιδιά μας και για το οποίο αξίζει πραγματικά να αγωνιστούμε.

2 Σχόλια

Αναζήτηση:Λέξη Κλειδί από εως

Ταξινόμηση ανά: Ημερομηνια δημοφιλή

Ανδρέας Σκουλούδης 29/4/2011
11:27:33

Εθνικοί Ευεργέτες, ή κρατίδιο της Γερμανίας. Μετά από πολέμους και εθνικές καταστροφές υπήρχαν πάντα ευεργέτες. Σήμερα δεν υπάρχουν πια, ή κατάσταση είναι τόσο τραγική που οι ευεργέτες δεν αρκούν. ‘Ίσως να μη εμπιστεύονται και αυτούς που διοικούν. Σε αυτή την περίπτωση η κατάργηση του κράτους όπως στην Ανατολική Γερμανίας είναι η κατάλληλη λύση. Μέσα σε δέκα χρόνια ή Ελλάδα σαν κρατίδιο της Γερμανίας θα έχει τους κατάλληλους ρυθμούς ανάπτυξης και την παραγωγικότητα που χρειάζεται.

υπέρ +0

Γιώργος Λαγαρίας 21/3/2011
10:59:58

Ανέφικτη η θέση για το Ευρώ και τα επιτόκια Προς: Οργανωτική επιτροπή Στο προ-συνέδριο τέθηκε από την αρχή το θέμα «ποια είναι η θέση μας στην Ευρώπη», και στην γραπτή ενότητα «χρέος και ευρωπαϊκές πολιτικές» τονίστηκε η ανάγκη χαμηλών επιτοκίων μακροπρόθεσμα και «φτηνού» ευρώ, ως ακρογωνιαίου ουσιαστικά λίθου για μια μακροπρόθεσμη αναπτυξιακή πολιτική. Η θέση είναι αντικειμενικά εν πολλοίς λανθασμένη για δύο λόγους: Α: Η ΕΚΤ δεν λαμβάνει εντολές ή συμβουλές από τα κράτη μέλη. Ορίζει επιτόκια που ισούνται θεωρητικά με την ανάπτυξη συν τον πληθωρισμό. Β: ακόμα και να μπορούσε να λάβει εντολές, μακροπρόθεσμα φτηνό νόμισμα οδηγεί σε πληθωρισμό, και υψηλός πληθωρισμός είναι αντισυνταγματικός στη Γερμανία και καταστρεπτικός εν γένει για την οικονομία. Ένα επιτόκιο χαμηλό βοηθάει την Ελλάδα και την περιφέρεια, αλλά βλάπτει την Γερμανία και τη Γαλλία. Το αντίστροφο ζημιώνει την περιφέρεια, και ισορροπεί τις δυνατές χώρες. Συνεπώς το ερώτημα είναι: ποιο επιτόκιο είναι καλύτερο και για την περιφέρεια ΚΑΙ για την κεντρική Ευρώπη? Και η απάντηση? Κανένα. Με διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές, χρειάζονται διαφορετικά επιτόκια. Άρα χρειάζεται κοινή δημοσιονομική πολιτική. Και για κοινό νόμισμα και κοινή δημοσιονομική πολιτική, χρειάζεται ουσιαστικά ένωση της Ευρωζώνης. Ένωση με πολιτικά κριτήρια, η οποία θα απέτρεπε την κυριαρχία ενός κράτους με βάση την οικονομική δύναμη, όπως συμβαίνει σήμερα με την Γερμανία. Στο ερώτημα του κ. Σκυλακάκη, «ποια θέλουμε να είναι η θέση μας στην Ευρώπη?» η απάντηση είναι πολιτική και όχι οικονομική. Αν λοιπόν ισχύει ότι θέλουμε να είμαστε μέλος της ζώνης του Ευρώ, τότε ο ουσιαστικά μόνος δρόμος περνάει μέσα από μια πολιτική και δημοσιονομική ένωση. Αυτή λοιπόν θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να είναι η βασική θέση ενός κινήματος φιλικού στο Ευρώ, με προτάσεις για την δημιουργία μιας πραγματικής ευρωπαϊκής ένωσης, ως ομοσπονδίας και όχι ως χαλαρής συνομοσπονδίας τη σημερινή δηλαδή μορφή της. Το επίπεδο ζωής επιβάλλεται από την βιομηχανία και την οικονομία. Το σύνταγμα και οι νόμοι όμως από τους πολίτες. Και ο ρόλος της Ελλάδας? Αυτός που πάντοτε θα μπορούσε να είναι. Ο ρόλος ενός έθνους με προσανατολισμό στην δημοκρατία και τις φιλελεύθερες αντιλήψεις, απέναντι σε μπλοκ που επιβάλλουν οικονομική ολιγαρχία. Ένας ρόλος ηγετικός, με προτάσεις και ιδέες σε μια μελλοντική γόνιμη πολιτική ζύμωση. Έτσι φτιάχτηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και αυτός –ο συνολικός Ευρωπαϊσμός- είναι ο μόνος δρόμος για την μελλοντική συνοχή της Ευρωζώνης. Λαγαρίας Γιώργος

υπέρ +4

Όνομα: *	Μήνυμα: *
Το πεδίο δημοσιεύεται	Το πεδίο δημοσιεύεται
Επώνυμο:
Το πεδίο δεν δημοσιεύεται
E-mail: *
Το πεδίο δεν δημοσιεύεται
Πληκτρολογήστε τους χαρακτήρες
* Υποχρεωτικά πεδία
Στην ενότητα «Προσυνεδριακός Διάλογος» δεν δημοσιεύονται σχόλια που περιέχουν υβριστικούς ή προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης δεν δημοσιεύονται πολλαπλές δημοσιεύσεις του ιδίου αποστολέα, με ίδιο ή παρόμοιο περιεχόμενο όπως και σχόλια που δεν έχουν σχέση με την συγκεκριμένη θεματολογία. Tο σχόλιο σας μπορεί να περιέχει μέχρι 4000 χαρακτήρες και θα αναρτηθεί το αργότερο εντός 48 ωρών από την ώρα που θα το καταχωρήσετε. Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή.